PL
Artykuł poświęcony jest kwestii zarządzania w turystyce dziedzictwa poprzez proces kontrolowania. Punktem wyjścia do rozważań będzie analiza różnych sposobów odnoszenia się do terminu dziedzictwa oraz wpływ zmieniających się sposobów postrzegania tego pojęcia na rozwój i kształtowanie się turystyki kulturowej. Następnie podkreślone zostanie znaczenie kontrolowania w zarządzaniu destynacjami turystyki dziedzictwa. Rzeczony proces jest ściśle połączony z etapem planowania. Powinien sprawdzać stopień realizacji wstępnych założeń i wpływać na ich ewentualną modyfikację. Jednocześnie organizatorzy turystyki dziedzictwa muszą dążyć do głębszego poznania oczekiwań i opinii odbiorców, w celu kreowania, odpowiadającej im oferty. Kwestią łączącą obie części artykułu będzie założenie, iż regularne wykorzystanie informacji zwrotnej od uczestników wyprawy, prócz możliwości lepszego dopasowania produktu turystycznego względem potrzeb zwiedzających, pozwoli także na dokładniejsze zrozumienie istoty dziedzictwa i jego funkcji. Kluczową kwestią jest poznanie emocji zachodzących pomiędzy turystą a prezentowanymi treściami. Zdaniem autora jest to cecha wyróżniająca turystykę dziedzictwa spośród innych typów podróży. Dlatego organizatorzy omawianej formy wypraw kulturowych, powinni regularnie kontrolować to, czy spełniają zaprezentowane kryteria