PL
Kriton uchodzi za dialog, w którym Platon przedstawia argumenty za pełnym posłuszeństwem wobec państwa. W Obronie z kolei, Sokrates wspomina sytuacje, w których nie wykonał jakiegoś rozkazu władzy. Szczególnie istotny jest tu hipotetyczny zakaz filozofowania. W swoim artykule wykazuję, że nie ma sprzeczności pomiędzy dialogami oraz, że w posłuszeństwie wobec władzy, Sokrates kieruje się swoją naczelną zasadą, że nigdy nie należy czynić niesprawiedliwości. Przy takiej perspektywie mowa praw z Kritona nie wyraża poglądów filozofa, a jej celem jest przekonanie Kritona o słuszności decyzji Sokratesa. Tekst powstał w ramach programu "Podstawy etyki profesjonalnej" z subsydium uzyskanego przez Pana Profesora Włodzimierza Galewicza od Fundacji na rzecz Nauki Polskiej. Autor, otrzymujący stypendium w ramach tego subsydium, pragnie złożyć podziękowanie Fundacji i Panu Profesorowi Galewiczowi. Dziękuje także za uwagi krytyczne Panu rofesorowi Galewiczowi i Panu Profesorowi Pawłowi Dutkiewiczowi.
EN
The Crito is often interpreted as a dialogue in which Plato argues for full obedience to the state authority. In the Apology, on the other hand, Socrates recalls occasions on which he was disobedient. The most important example is the hypothetical ban on philosophy. In my article I show that there is no inconsistency between these dialogues and that in obeying the state authority, Socrates follows his main principle that one never ought to commit injustice. From this standpoint, the speech of the laws in the Crito does not include Socrates' views and its only aim is to persuade Crito that Socrates' decision was right.