Iluzje i aluzje rewizjonistów okresu PRL – przykład Pawła Beylina

• Authors: Mikołajczyk Magdalena

Title variants

EN

Illusions and allusions of revisionists from the era of the People’s Republic of Poland – the case of Paweł Beylin

• Languages of publication: PL

Abstracts

EN

of the Polish left-wing intelligentsia, and more precisely, the group that was regarded as revisionist by the leaders of the Communist party after the October of 1956. Apart from studying at the university, Beylin also attended the Institute for the Education of the Research Staff (Instytut Kształcenia Kadr Naukowych) – a school that educated the personnel of Marxism-oriented social sciences. In his scholarly and didactic work he was connected with many universities, including art schools. Beside a few early publications he did not have any works in a tendentious ideological overtone. He was engaged in popularizing the history of the social thought and valuable contemporary humanities. Similarly to his friend Leszek Kołakowski, Beylin was a philosopher and a publicist engaged in the disputes over the essence of socialism and the state based on those ideas that were characteristic for the period of the Polish thaw. He was well-known for his criticism of the absurdities of the socialist reality, mocking commentaries and polemics with the main ideologues of that time. His critical attitude and gestures of solidarity with his incriminated friend resulted in excluding him from the Communist party. After March 1968, on the wave of anti-Semitism, he was also dismissed. Soon afterwards, he died. His texts about, among others, the role of intelligence and the obligations of intellectuals were published posthumously in periodicals published on emigration

• Publisher: Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
• Journal: Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Politologica
• Year: 2013
• Issue: 9
• Pages: 199-220

Contributors

author

Mikołajczyk Magdalena

• Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie

References

• Beylin P., Ideał i praktyka, Warszawa 1966.
• Beylin P., Rewolucja i intelektualiści, „Aneks” 1975, nr 10.
• Eisler J., Marzec 1968, Warszawa 1991.
• Fik M., Autorytecie wróć? Szkice o postawach polskich intelektualistów po Październiku 1956, Warszawa 1997.
• Herczyński R., Spętana nauka. Opozycja intelektualna w Polsce 1945–1970, Warszawa 2008.
• Hirszowicz M., Pułapki zaangażowania. Intelektualiści w służbie komunizmu, Warszawa 2001.
• Kołakowski L., Pochwała niekonsekwencji, t. II, Warszawa 1989.
• Kołakowski L., Wśród znajomych. O różnych ludziach mądrych, zacnych, interesujących i o tym, jak czasy swoje urabiali, Kraków 2005.
• Madajczyk Cz., Klerk czy intelektualista zaangażowany?, Poznań 1999.
• Mielczarek T., Od Nowej Kultury do Polityki. Tygodniki społeczno-kulturalne i społeczno-polityczne PRL, Kielce 2003.
• Polska pod rządami PZPR, red. M.F. Rakowski, Warszawa 2000.
• Słabek H., Intelektualistów portret własny. W świetle dokumentów autobiograficznych 1944–1989, Warszawa 1997.

Notes

Magdalena Mikołajczyk socjolog, politolog, adiunkt w Instytucie Politologii Uniwersytetu Pedagogicznego im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Zajmuje się myślą polityczną XX i XXI wieku, historią opozycji oraz procesami determinującymi aktualny kształt polskiego systemu politycznego i sceny politycznej. Jest autorką licznych artykułów naukowych poruszających głównie problematykę z zakresu myśli politycznej i najnowszej historii Polski lub zawierających analizy współczesnego dyskursu politycznego.