EN
By considering the perspective of dialogue between pedagogy and personal-ism (Vico, 2002; Mari, 2006; Musaio, 2009), the contribution presents a pedagogical anthropology for educational and helping professions that highlights the significance of the connection between person and relationship. When educators and profession-als face challenges, discomfort, and wounded existences, they rely on various ‘forms of life’ (Zambrano, 1996) and employ a sensitive reason to uncover the implicit, unspo-ken, and profound dimensions of every person and their educational and helping rela-tionships. By actively participating in a helping relationship, they contribute to delin-eating a ‘loving educational action’ as a fundamentally essential approach, as a way of experiencing the encounter assuming responsibility for a helping relationship with the other, assisting them in uncovering and creating an order of the heart (De Monticelli, 2012), despite the difficulties endured.
PL
Artykuł przedstawia antropologię pedagogiczną dla nauczycieli, pedagogów i osób trudniących się pomocą ludziom, która podkreśla znaczenie związku między osobą a relacją, biorąc pod uwagę perspektywę dialogu między pedagogiką a perso-nalizmem (Vico, 2002; Mari, 2006; Musaio, 2009). Kiedy pedagodzy i profesjonaliści stają w obliczu wyzwań, dyskomfortu i zranionej egzystencji, polegają na „różnych formach życia” (Zambrano, 1991, 1996) i wykorzystują wrażliwy rozum, aby odkryć ukryte, niewypowiedziane i głębokie wymiary każdej osoby oraz ich relacji edukacyj-nych i pomocowych. Aktywnie uczestnicząc w relacji pomocowej, przyczyniają się do określenia „kochającego działania edukacyjnego” jako zasadniczego podejścia, jako sposobu doświadczania spotkania, przyjmując odpowiedzialność za relację pomoco-wą z drugą osobą, pomagając jej w odkrywaniu i tworzeniu porządku serca (De Mon-ticelli, 2012) pomimo doświadczanych trudności.