PL
Strategia przyjęta przez Europejski Bank Centralny, Komisję Europejską i Międzynarodowy Fundusz Walutowy po wybuchu globalnego kryzysu ma na celu stworzenie nowych, trwałych fundamentów wzrostu gospodarczego dla krajów członkowskich strefy euro i całej Unii Europejskiej, przy pełnym zatrudnieniu i dynamice produkcji odpowiadającej produktowi potencjalnemu. U podstaw tej strategii leży doktryna ekonomii neoliberalnej, raczej w jej „miękkim” niż „twardym” wariancie, wspierana zaleceniami „nowej syntezy ekonomicznej”. Autor twierdzi, że strategia neoliberalna nie tylko nie spełni pokładanych w niej nadziei, ale przeciwnie – utrwali tendencje stagnacyjne. Jedynie rozwój oparty na rekomendacjach ekonomii pokeynesowskiej i jej rozwinięciach opartych na pracach M. Kaleckiego może dopomóc strefie euro odzyskać utraconą dynamikę gospodarczą przy wysokim zatrudnieniu, co zwiększy jej wewnętrzną spójność gospodarczą i polityczną oraz jej integracyjną atrakcyjność. Taka strategia powinna uznać konieczność aktywnego wspomagania popytu sektora prywatnego wydatkami publicznymi – jednak przy utrzymaniu w ryzach relacji deficytu budżetowego i długu publicznego do PKB oraz kontroli państwa nad rynkami finansowymi i spekulacyjnymi przepływami kapitału. Drugim ważnym postulatem jest przywrócenie „partycypacyjnego” charakteru wzrostu gospodarczego i odwrócenie narastających tendencji do polaryzacji rozkładu dochodów.
EN
The strategy adopted by the European Central Bank, European Commission and International Monetary Fund after the outbreak of the global crisis aims at creating new, sustainable foundations for economic growth for member states of the eurozone and of the whole European Union, at full employment and the dynamics of output corresponding to the potential output. This strategy is based on the neoliberal economic doctrine, in its “soft” rather than “hard” variant, supported by the recommendations given by the “new economic synthesis”. The author argues that neoliberal strategy will not fulfill the hopes pinned on it; on the contrary, it may only strengthen stagnation tendencies. Only policies based on recommendations of post-Keynesian and post-Kaleckian economics can help the eurozone to restore the lost economic dynamics at high employment, thereby consolidating its internal economic and political cohesion and increasing its integrative appeal. Such a strategy should recognize the need for an active demand support provided by public expenditures, but keeping control over the deficit and the public debt ratios to GDP, and at the same time regaining some control over financial markets and speculative capital flows. Another important pillar of those recommendations is to restore the “participative” nature of economic growth and reverse the rising polarization in income distribution.
RU
Стратегия, принятая Европейским Центробанком, Еврокомиссией и Международным валютным фондом после всплеска глобального кризиса, преследует цель создания новых прочных фундаментов экономического роста для стран – членов зоны евро и всего Евросоюза, при условии полной занятости и динамике роста производства, отвечающей имеющемуся потенциалу. В основе этой стратегии лежит доктрина неолиберальной экономики, скорее в ее „мягком” нежели „твердом” варианте, поддерживаемая рекомендациями „нового экономического синтеза”. Автор утверждает, что неолиберальная стратегия не только не оправдает связанных с ней надежд, но напротив – упрочит тенденции к стагнации. Только развитие, опирающееся на рекомендации посткейнсианской экономической теории и развивающие ее труды М.Калецкого, может помочь зоне евро восстановить потерянную экономическую динамику при высокой занятости, что увеличит ее внутреннюю экономическую и политическую консолидацию и интеграционную привлекательность. Такая стратегия означает активную поддержку частного сектора через создание спроса, финансируемого государством, сохраняя при этом заданную долю бюджетного дефицита и публичного долга к ВВП, а также контроля государства над финансовыми рынками и спекуляционными передвижениями капитала. Вторым важным постулатом является восстановление партипационного характера экономического роста и преодоление растущих тенденций к поляризации распределения доходов.