W artykule podjęto problem motywacyjnych uwarunkowań uczenia się języków obcych u młodzieży gimnazjalnej klas trzecich, przejawiających specyficzne problemy w uczeniu się. Chciano również odnieść wyniki młodzieży z dysleksją do wyników uzyskanych przez osoby bez dysleksji. Celem pracy było także odświeżenie znaczenia pojęcia motywacji oraz zasygnalizowanie jego wagi w procesie uczenia się. Punktem wyjścia podjętych badań było wyróżnienie w obszarze motywacji jej składników zewnętrznych i wewnętrznych oraz zoperacjonalizowanie ich w użytym narzędziu badawczym, jakim była ankieta. Przeprowadzone badania dowiodły, że młodzież z dysleksją i młodzież bez dysleksji, w nauce języka angielskiego, kieruje się zarówno motywami zewnętrznymi, jak i wewnętrznymi. Pierwszoplanowym motywem zarówno w grupie kryterialnej, jak i porównawczej, było przekonanie o przydatności tego języka w uzyskaniu dobrej pracy w przyszłości, co świadczy o wewnętrznej świadomości celowości zdobywania wiedzy. Analiza wykazała, że młodzież dyslektyczna ma większe problemy z nauką języków obcych i większą rolę w tym zakresie odgrywa u niej motywacja zewnętrzna. Odnotowano również w grupie kryterialnej zwiększoną ogólna potrzebę zdobywania wiedzy.