Medialna sfera publiczna według Jürgena Habermasa

• Authors: Andrzej Ochman
• Languages of publication: PL

Abstracts

PL

Osiemnastowieczna sfera publiczna o charakterze mieszczańsko-obywatelskim jest dla Jürgena Habermasa najdoskonalszą formą sfery publicznej. W początkach XIX w. nastąpił jednak jej powolny rozpad, w wyniku którego wystąpiła diametralna zmiana najważniejszych elementów decydujących wcześniej o jej idealnym charakterze. Opracowanie przedstawia nowo ukształtowaną medialną sferę publiczną, której najistotniejszymi elementami są m.in.: pseudo-publiczność, pseudo-prywatność, konsumpcjonizm, manipulacja, brak dyskursu publicznego, społeczna apatia, bierność, utrata zdolności pośredniczenia. Sfera publiczna, cechująca się wymienionymi przymiotami, stała się sprywatyzowaną przestrzenią, w której liczą się głównie cele prywatne ukierunkowane na zysk.

EN

What for Habermas is the summit in the understanding of the public sphere, he finds in the eighteenth century as a form of bourgeois-civic sphere. However, in the early nineteenth century, there is a slow disintegration. Key elements of the ideal of the sphere are converted to its reverse. The public sphere dominated by the media according to Habermas means: quasi-public, quasi-privacy, consumerism, manipulation, lack of public discourse, social apathy, passivity, loss of ability to mediate etc. This is no longer the public sphere but a privatized one, for private purposes and profits.

Keywords

PL

Habermas; media; manipulacje; konsumpcjonizm; państwo; pseudo-publiczność; sfera publiczna; wpływy

EN

Habermas; media; manipulation; consumerism; state; quasi-public; public sphere; influence

• Publisher: Wyższe Seminarium Duchowne w Gościkowie-Paradyżu
• Journal: Studia Paradyskie
• Year: 2015
• Issue: 25
• Pages: 147-168

Contributors

author

Andrzej Ochman

References

• Baciak P., Internet – Agora XXI wieku? Rozważania w świetle teorii demokracji delibe-ratywnej autorstwa Jürgena Habermasa, „Global Media Journal-Polish Edition” (2006) nr 2, s. 132-147.
• Benhabib S., Trzy modele przestrzeni publicznej, „Krytyka polityczna” (2003), nr 3, s. 74-89.
• Ciołkiewicz P., Strukturalne przeobrażenia sfery publicznej według Jürgena Haberma-sa – koncepcja, krytyka, zastosowanie, „Media, kultura, społeczeństwo” (2009), nr 1, s. 175-189.
• Giddens A., Socjologia, Warszawa 2012.
• Goban-Klas T., Cywilizacja medialna. Geneza, ewolucje, eksplozja, Warszawa 2005.
• Goban-Klas T., Tabloidyzacja mediów a neopopulizm, [w:] R. Chytrowski [red.], Media – Populizm – Demokracja, Wrocław 2011, s. 13-25.
• Habermas J., Faktyczność i obowiązywanie, Warszawa 2005.
• Habermas J., Filozoficzny dyskurs nowoczesności, Kraków 2000.
• Habermas J., Między naturalizmem a religią. Rozprawy filozoficzne, Warszawa 2012.
• Habermas J., Strukturalne przeobrażenia sfery publicznej, Warszawa 2007.
• Hess A., Społeczni uczestnicy dyskursu politycznego w Polsce, Kraków 2013.
• Hładkiewicz W., Koncepcja przestrzeni publicznej w teorii krytycznej Jürgena Haber-masa, [w:] J. P. Hudzik, W. Woźniak [red.], Sfera publiczna. Kondycja-przejawy-przemiany, Lublin 2006, s. 143-148.
• Holub R.C., Jürgen Habermas. Critic in the Public Sphere, London-New York 1991.
• Itrich-Grabarek J., Problemy sfery publicznej, „Studia politologiczne” 14 (2009), s. 70-83.
• Kaniowski A. M., Polska sfera nie-publiczna, „Krytyka polityczna” (2003), nr 3, s. 90-96.
• Kichewko K., Między deliberacją a życiem codziennym, „Dialog” (2009), nr 1-2, s. 82-86.
• Korab-Karpowicz W. J., Religia, rozum i to, co zostało utracone: dyskusja z Jürgenem Habermasem, „Wrocławskie Studia Erazmiańskie” 5 (2011), s. 175-190.
• Krzemiński A., Czwarta władza idzie pod młotek, http://www.polityka.pl/tygodnikpolityka/ kultura/223608,1,czwarta-wladza-idzie-pod-mlotek.read (20.01.2014).
• Marx Ferree M., Gamson W. A., Gerhards J., Rucht D., Four Models of the Public Sphere in Modern Democracies, „Theory and Society” (2002), nr 3, s. 289-324.
• Nowak U., Habermas’s reflections on the public sphere: the role of mass media and the problem of the effective communication, http://media-cn.co.uk/Seminar%20Readings/ Soc%203016/ Habermas%20reading.pdf (20.01.2014).
• Sennet R., Upadek człowieka publicznego, „Krytyka polityczna” (2003), nr 3, s. 56-73.
• Urbańska A., Tożsamość, demokracja, ponowoczesność [w:] K.M. Cern, P.W. Juchacz, E. Nowak [red.], Etyka życia publicznego, Poznań 2009, s. 273-282.