Osoba św. Melanii Młodszej w świetle Vita Sanctae Melaniae Senatricis Romae autorstwa Geroncjusza

• Authors: Barbara Witos

Title variants

EN

Person of St. Melania the Younger in the Light of Vita Sanctae Melaniae Senatricis Romae by Geroncius

• Languages of publication: PL

Abstracts

PL

Wiadomości o życiu św. Melanii czerpiemy z życiorysu (w dwóch redakcjach, greckiej i łacińskiej) napisanego przez prezbitera Geroncjusza po roku 452. Św. Melania Młodsza urodziła się w Rzymie w 383 lub 385 roku, w zamożnej rodzinie Waleriuszy (gens Valeria). Była córką senatora Waleriusza Publicoli i Albiny Ceionia oraz wnuczką Melanii Starszej. W wieku 14 lat decyzją rodziców została żoną swego kuzyna, 17-letniego Waleriusza Pinianusa. Melania pragnęła prowadzić życie ascetyczne, do czego nieustannie zachęcała też swojego męża. Po śmierci dwójki dzieci wspólnie z mężem podjęli decyzję o życiu w ascezie. Sprzedali kolejno posiadłości rozrzucone po całym świecie, a pieniądze rozdawali na jałmużnę. Po opuszczeniu Rzymu udali się do św. Paulina w Noli, następnie do Afryki, gdzie spotkali się ze św. Augustynem. Po siedmiu latach pobytu w Afryce udali się do Ziemi Świętej. Melania ufundowała tam co najmniej dwa klasztory. Na Górze Oliwnej Melania spędziła kilka lat, żyjąc w surowej ascezie. Odbyła też podróż do Egiptu, gdzie odwiedziła najbardziej znane ośrodki życia monastycznego i pustelniczego. Zmarła 31 grudnia 439 roku w opinii świętości. W 1907 roku Pius X zatwierdził jej kult liturgiczny.

EN

St. Melanie the Younger was born in Rome in 383 or 385 A.D. in a rich and wellknown family Valeria. She was the daughter of Valerius Publicoli, a Roman senator, and Albina Ceionia as well as the granddaughter of Malanie the Older, a Christian ascet and founder of many monasteries. At the age of 14, upon her parents’ decision, she married her cousin, a 17 year old Valerius Pinianus. She preferred to run a life focused on God and she continuously encouraged her husband to follow her example too. After their two children had died, both Melanie and her husband made a decision to live in ascesis and resigned from all signs of belonging to the upper social class. They started selling their mansions scattered all over the world one by one and donated their money to people in need. Having left Rome, they proceeded to Nola where they met St. Paulin, and next to Africa, where they met St. Augustine. After spending 7 years in Africa, they went to the Holy Land. There Melanie also founded monasteries. She spent a few years in the Mount of Olives living in severe ascesis. She went to Egypt, where she visited the most famous monastery life centres and hermits’ centres. Having returned to Jerusalem, Melanie came back to living in penance. She died on 31st December 439 A.D., in opinion about her holiness. In 1907 the Pope Pius X formally confirmed her liturgical worship.

Keywords

PL

Melania Młodsza; życie ascetyczne; post; nawrócenie; klasztor; Rzym; Afryka; Jerozolima

EN

Melania the Younger; keep a fast; ascetic life; conversion; monastery; Rome; Africa; Jerusalem

• Publisher: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
• Journal: Polonia Sacra
• Year: 2015
• Volume: 19
• Issue: 3(40)
• Pages: 5-29

Contributors

author

Barbara Witos

• Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie

References

• Ambrosius Aurelius, De virginibus, tytuł polski: O dziewicach, tłum. W. Szołdrski, K. Obrycki, [w:] św. Ambroży, Wybór pism, cz. 2, Warszawa 1986, s. 173–228 (Pisma Starochrześcijańskich Pisarzy, 35).
• Brown P., Ciało i społeczeństwo. Mężczyźni, kobiety i abstynencja seksualna we wczesnym chrześcijaństwie, przeł. I. Kania, Kraków 2006.
• Clark E., Women in the early Church, Minnesota 1983.
• d’Alès A., Le deux Vies de sainte Mélanie la Jeune, „Analecta Bollandiana” 35 (1906), s. 401–450.
• De Smedt Ch., Vita S. Melaniae Junioris auctore coevo et sanctae familiari, „Analecta Bollandiana” 8 (1889), s. 16–63.
• Delehaye H., S. Melaniae Iunioris Acta Graeca, „Analecta Bollandiana” 22 (1903), s. 5–50.
• Die Chronik des Hieronymus, hg. von R. Helm, Berlin 1956 (Griechischen Christlichen Schriftseller der Ersten Drei Jahrhunderte, 7).
• Sancti Eusebii Hieronymi Epistulae, hg. von I. Hilberg, Vienna 19962 (Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum, 54).
• Étienne R., Ausone, propriétaire terrien et le problème du lattifundium au IVe siècle ap. J. C., [w:] Institutions, société et vie politique dans l’Empire Romain au IVe siècle ap. J. C., a cura di M. Christol et alii, Selci Lama (Perugia) 1992, s. 305–311 (Collection de l’École Française de Rome, 159).
• Gérontius, La vie latine de sainte Mélanie, edition critique, trad. et commentaire par P. Laurence, Jerusalem 2002 (Studium Biblicum Franciscanum, Collectio Minor 41).
• Gérontius, The life of Melanie the Younger, ed. E. A. Clark, New York–Toronto 1984.
• Gerontius, Vie de Sainte Melanie, edition bilingue français-grec, red. Denys Gorce, Paris 1962 (Sources Chretiennes, 90).
• Geronzio, Vita latina di santa Melania, a cura di L. Coco, Roma 2013 (Collana dei Testi Patristici, 229).
• Mathisen R. W., Fifth-century visitors to Italy: business or pleasure? [w:] Fifth-century Gaul: a crisis of identity?, ed. J. Drinkwater, H. Elton, Cambridge 1992, s. 228–238.
• Melania, [w:] H. Fros, F. Sowa, Twoje imię. Przewodnik onomastyczno-hagiograficzny, Kraków 1995, s. 412.
• Metafraste S., Vita et conversatio sanctae Melanae Romanae, Paris 1863, kol. 753–794 (PG 116).
• Misztal H., Geniusz kobiety. Aspekt etyczno-społeczny, Sandomierz 1996.
• Molinier A., Kohler C., Itinera Hierosolymitana latina lingua exarata, Genevae 1885.
• Murphy F. X., Melania the Elder: a biographical note, „Traditio” 5 (1947), s. 59–77.
• Palladio, La storia Lausiaca, a cura di G. J. M. Bartelink, introduzione di Ch. Mohrmann, trad. di M. Barchiesi, Verona 1974.
• Palladiusz, Opowiadania dla Lausosa (Historia Lausiaca), przekł. S. Kalinkowski, Kraków 1996 (Źródła Monastyczne, 12).
• Paolino di Nola, I carmi, vol. II, a cura di A. Ruggiero, Libreria Editrice Redenzione, Napoli–Roma 1996, s. 9 (Strenae Nolanae, 7).
• Paulinus Nolanus, Carmina, edidit G. Hartel, editio altera suplementis aucta curante M. Kamptner, Wien 1999 (Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum, 30 bis).
• Paulinus Nolanus, Epistulae, Sancti Pontii Meropii Paulini Nolani Epistulae, hg. von G. de Hartel, M. Kamptner, Vienna 1999 (Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum, 29).
• Rampolla del Tindaro M., Sancta Melania Giuniore, Senatrice Romana, Roma 1905.
• Špidlik T., Melania la benefatrice (383–440), Milano 1986.
• Swan L., Zapomniane matki pustyni. Pisma, życie i historia, tłum. P. Kaźmierczak, Kraków 2005.
• Szczur P., Melania Młodsza, [w:] Encyklopedia katolicka, t. 12, red. A. Bednarek i in., Lublin 2008, k. 488.
• Św. Melania Młodsza, wdowa, 383–439, [w:] W. Zaleski, Święci na każdy dzień, Łódź 1984, s. 804–805.
• Urban J., Relacja kard. Jana Puzyny o konklawe 1903 r. i o jego słynnym weto, „Folia Historica Cracoviensia” 8 (2002), s. 273–276.
• Valeria Gens, [w:] Dictionary of Greek and Roman biography and mythology, ed. W. Smith, vol. 3, Boston 1867, s. 1215.
• Wilkinson K. W., The Elder Melania’s missing decade, „Journal of Late Antiquity” 5.1 (Spring 2012), s. 166–184.

Identifiers

DOI

http://dx.doi.org/10.15633/ps.942