Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

PL EN


2018 | 18 | 37-44

Article title

Linia, czyli Co Łączy Nurty Awangardy Polskiej

Authors

Content

Title variants

EN
The Line, or What Connects the Polish Avant-Garde Trends?

Languages of publication

PL EN

Abstracts

PL
Plenery w Osiekach były organizowane w latach 1963-1981. Na ich podstawie można prześledzić, w formie niejako laboratoryjnej, zmienne trajektorie wpływów sztuki światowej na sztukę Polską. Zarówno ich artystyczny charakter jak i dynamikę zmian. Badanie sztuki zrealizowanej w Osiekach pozwala wskazać wiodące procesy zachodzące w sztuce polskiej. Lata sześćdziesiąte poddane wpływom sztuki postawangardowej i lata siedemdziesiąte, poddane dominacji sztuki konceptualnej, oraz zmierzch tych tendencji. Linia - jako wiodące hasło pleneru w przełomowym roku 1980, stanowi użyteczny punkt odniesienia. Szeroką interpretację linii wywodzę z książki Wasyla Kandinskiego Punkt i linia a płaszczyzna. Innym, lokalnym punktem odniesienia są rysunki linearne Wacława Szpakowskiego, odkrywane w tym czasie przez Janusza Zagrodzkiego. W historii sztuki polskiej konceptualizm ma źródła zarówno w abstrakcji geometrycznej, jak i w sztuce mediów foto-filmowych. Sztuka o proweniencji geometrycznej zawsze była obecna w Osiekach. Ale dopiero w 1980 i 1981 roku sztuka konceptualna i sztuka nowych mediów zajęły dominującą pozycję podczas plenerów. Plenery ’80 i ‘81 stanowiły rodzaj podsumowania debat artystycznych lat siedemdziesiątych nad sztuką konceptualną (a zarazem stały się podsumowaniem cyklu plenerów osieckich). Ich znaczenie polegało także na tym, że odbywały się w kontekście ostrego konfliktu miedzy władzą a społeczeństwem, strajków w Stoczni Gdańskiej i wpływów ruchu Solidarność. Artykuł jest próbą rekonstrukcji znaczenia artystycznego i politycznego dwóch ostatnich plenerów osieckich. W części podsumowania proponuję zastosowanie metodologii performatyki do analizy tego zjawiska. Rozpatrywanie plenerów osieckich w związku z trzema rodzajami performansów: organizacyjnym, kulturowym i technicznym pozwala dokonać ich reaktualizacji we współczesnej refleksji kulturowej.

Year

Issue

18

Pages

37-44

Physical description

Contributors

author
  • Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku

References

  • Guzek, Łukasz. „Plenery w Osiekach jako model historii sztuki polskiej lat siedemdziesiątych.” Sztuka i Dokumentacja nr 10 (2014): 105–114.
  • Jurkiewicz, Małgorzata, Joanna Mytkowska i Andrzej Przywara, red. Tadeusz Kantor.
  • Z archiwum Galerii Foksal. Warszawa: Galeria Foksal, 1998.
  • Kandyński, Wasyl. Punkt i linia a płaszczyzna. Tłum. Stanisław Fijałkowski. Warszawa: PIW, 1986.
  • Kosuth, Joseph. „Art after Philosophy.” W Art after philosophy and after. Collected writings 1966–1990, red. Gabriele Guercio, 13–32. Cambridge, MA: MIT Press, 2002.
  • Kowalska, Bożena. „Protokonceptualizm polski.” Sztuka i Dokumentacja nr 6 (2012): 15–19.
  • McKenzie, Jon. Performuj albo… Tłum. Tomasz Kubikowki. Kraków: Universitas, 2011.
  • Zagrodzki, Janusz. „Linie rytmiczne Wacława Szpakowskiego – wyraz możliwości zapisu świadomości artystycznej.” W Linia, 1-4. Osieki: brak nazwy wydawcy, 1980.
  • Zagrodzki, Janusz, red Linie rytmiczne. Wacław Szpakowski 1883-1973. Łódź: Muzeum Sztuki w Łodzi, 1978. Pdf: http://msl.org.pl/media/user/Czytelnia/waclaw-szpakowski-linie-rytmiczne-1978-pdf.pdf.

Document Type

Publication order reference

Identifiers

YADDA identifier

bwmeta1.element.desklight-beb679c9-8350-48ed-8a47-158fd185ec35
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.