Miękka siła Chin

• Authors: Olechowski Adam Paweł

Title variants

EN

China’s soft power

RU

Мягкая сила Китая

• Languages of publication: PL

Abstracts

EN

The notion of soft power introduced by American political scientist J. S. Nye is becoming increasingly popular not only in science but also in journalism. In short, this term should be understood as the use of ideology, culture and diplomacy to build the international position of a given state. The masters in the application of soft power are generally considered Western states. However, it is forgotten that for many centuries before the West soft power to build its power was successfully used by China. Also today, rebuilding its international power, China is using soft power in its mastery of the world.

RU

Введенный американским политологом Дж. С. Най, понятие мягкой силы становится все более популярным не только в науке, но и в журналистике. Короче говоря, этот термин следует понимать как использование идеологии, культуры и дипломатии для построения международной позиции данного государства. Мастера в применении мягкой силы обычно признаются западными государствами. Однако забыто, что за многие века до Запада Китай использовал свою мягкую силу для укрепления своей власти. Также сегодня, восстанавливая свою международную власть, Китай с респектабельным чемпионатом использует мягкую силу.

Keywords

EN

China; soft power; international relations; diplomacy; culture

RU

Китай; мягкая сила; международные отношения; дипломатия; культура

• Publisher: Wydawnictwo Adam Marszałek
• Journal: Nowa Polityka Wschodnia
• Year: 2018
• Volume: 2(17)
• Pages: 99-116

Contributors

author

Olechowski Adam Paweł

• Kolegium Jagiellońskie Toruńska Szkoła Wyższa

References

• Balcerowicz, B. (2010). Siły zbrojne w stanie pokoju, kryzysu, wojny. Warszawa: Bellona.
• Calvocoressi, P. (2010). Polityka międzynarodowa po 1945 roku. Warszawa: Książka i Wiedza.
• CPAFFC. Pobrane z: en.cpaffc.org.cn/ [dostęp 3.06.2017].
• Cywoniuk, J. (2016). Watykan vs. Chiny – niejasne relacje. W: J. Marszałek-Kawa (red.) Chiny i świat zewnętrzny. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
• Dikötter, F. (2016). Tragedia wyzwolenia. Historia rewolucji chińskiej 1945–1957. Wołowiec: Czarne.
• Domaradzki, K. Najlepsze uczelnie świata 2015. Pobrane z: http://kariera.forbes.pl/ [dostęp 10.06.2017].
• Dyplomacja Publiczna. Pobrane z: www.msz.gov.pl/pl/polityka_zagraniczna/dyplomacja_publiczna/ [dostęp 3.06.2017].
• Fenby, J. (2009). Chiny. Upadek i narodziny wielkiej potęgi. Kraków: Znak.
• Firela, D. (2007). Powstanie bokserów. Warszawa: almapress.
• Gacek, Ł. (2009). Chińskie elity polityczne w XX wieku. Kraków: Księgarnia Akademicka.
• Hajduk, K. ONZ: Nowy Jedwabny Szlak bardzo dobrym pomysłem. Pobrane z: www.polska-azja.pl [dostęp 4.06.2017].
• Hanban. Pobrano z: english.hanban.org [dostęp 10.06.2017].
• Harrel, Y. (2015). Rosyjska cyberstrategia. Warszawa: Wydawnictw DiG.
• Hoff, H. (2006). Flüchtiges Gespenst, Die Zeit, 8 grudnia.
• Jung, Chang, Halliday, J. (2007). Mao. Warszawa: Albatros.
• Kissinger, H. (2014). O Chinach. Wołowiec: Czarne.
• Konfucjusz. (2008). Dialogi. Warszawa: Hachette.
• Łoś, R. (2017). Azjatyckie potęgi: możliwości potencjału hard i soft power. W: J. Marszałek-Kawa (red.). Ewolucja systemów bezpieczeństwa od Bliskiego Wschodu do Oceanii. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
• Miller, K. Guanxi: To, kogo znasz dużo ważniejsze od tego, co wiesz. Pobrane z: http://chiny24.com/ [dostęp 3.06.2017].
• N’Diaye, T. (2016). Żółte i czarne historia chińskiej obecności w Afryce. Warszawa: Dialog.
• Newsweek. Pobrane z: www.newsweek.pl/ [dostęp 10.06.2017].
• Nye J.S., Jr. (2012). Przyszłość siły. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
• Nye J.S., Jr. (2012). Soft power. Jak osiągnąć sukces w polityce światowej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
• Philips, R., The Illusionist, how Herbert Marcuse convinced a generation that censorship is tolerance & other politically correct tricks. Pobrane z: www.salvomag.com/ [dostęp 1.06.2017].
• Piekałkiewicz, J. (1999). Dzieje szpiegostwa. Warszawa: Czytelnik.
• polish.cri.cn/ [dostęp 10.06.2017].
• Popow, I.M., Hamzatow, M.M. (2016). Wojna buduszcziego konceptualnyje osnowy i prakticzeskije wywody. Moskwa: Kuczkowo Polie.
• Seitz, K. (2008). Chiny. Powrót olbrzyma. Warszawa: Dialog.
• Song, Honbing (2016). Wojna o pieniądz 3: Epoka Walczących Królestw. Wrocław: Wektory.
• Sun Tzu. (1994). Sztuka wojny. Warszawa: Wydawnictwo Przedświt.
• Tomasiewicz, J. Maoizm, polpotyzm, dengizm: trzy formy azjatyckiego marksizmu. Pobrane z: www.polska-azja.pl [dostęp 2.06.2017].
• (2017). Trybuna, 118–120.
• UN news. Pobrane z: www.un.org/apps/news/story [dostęp 30.04.2016].
• Wilhelm, R. (1994). I Cing Księga Przemian. Warszawa: Latawiec.
• Wowczuk, W. (2003). Nowe oblicze starej tradycji Chiny – Japonia. Białystok: Instytut Wydawniczy Kreator.
• Xinhua News Agency. Pobrane z: www.britannica.com/topic/Xinhua-News-Agency
• Xinhua. Pobrane z: www.xinhuanet.com/english/aboutus.htm [dostęp 10.06.2017].
• Xi, Jinping (2015). Innowacyjne Chiny. Warszawa: Wydawnictwo „Kto jest Kim”.
• Zwoliński, A. (2007). Chiny: historia, teraźniejszość, Kraków: WAM.
• Żurawski vel Grajewski, P. (2012). Bezpieczeństwo międzynarodowe. Wymiar militarny. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.