PL
Artykuł jest próbą analizy i interpretacji filmu Víctora Erice "La Morte Rouge". Reżyser niezbyt często staje za kamerą, ale wszystkie jego dzieła należą do najwybitniejszych pozycji hiszpańskiej kinematografii. Analizowany tu utwór jest filmem krótkometrażowym. Powstał jako część wystawy zestawiającej dokonania Erice i irańskiego artysty Abbasa Kiarostamiego. Choć wydaje się, że twórców pochodzących z różnych kręgów kulturowych więcej dzieli niż łączy, w istocie jest inaczej. Erice, podobnie jak jego irański kolega, z upodobaniem eksploruje autotematyczne motywy kina. W "La Morte Rouge" wraca do własnej młodości, do pierwszych doświadczeń filmowych. Projekcja drugoligowego filmu o przygodach Sherlocka Holmesa staje się punktem wyjścia do rozważań o magii kina i nie tylko. Niezwykła wrażliwość reżysera i jego niecodzienny koncept zainspirowały autora do spojrzenia wstecz, w stronę dawno utraconego dzieciństwa – jego traum i fascynacji.
EN
The aim of the article is to analyse and interpret Víctor Erice’s film 'La Morte Rouge'. The director makes films quite rarely, but when he does, his work is of exceptional quality and it is outstanding within Spanish cinematography. The film analysed here is quite short. It was made as part of an exhibition comparing the work of Erice and an Iranian artist Abbas Kiarostami. Although it might appear that the artists, coming from two very different cultures, are more different than similar to one another, in fact there are similarities. Erice, just as his Iranian colleague, enjoys exploring self-reflexive themes in the cinema. In 'La Morte Rouge' he returns to his own youth, and his first adventures with film. The showing of second-rate film about Sherlock Holmes is a starting point for the reflection upon the magic of the cinema and other themes. The director’s exceptional sensitivity and his unusual approach inspired the author to look back, towards long lost childhood, together with its traumas and fascinations.