W artykule tym podjęłam próbę dokonania analizy zachowań seksualnych osób z niepełnosprawnością intelektualną oraz wskazałam na związane z tym implikacje dla praktyki pedagogicznej. Jest to problem, który od lat stanowi przedmiot badań i rozważań teoretyków i praktyków wychowania. Osoby z tą formą niepełnosprawności przechodzą przez różne etapy dojrzewania seksualnego, w konsekwencji którego mają takie same jak pełnosprawni potrzeby seksualne. Bardzo trudno jest pozwolić na seksualność „dziecku”, które często nie ma świadomości swojego czynu, a zachowuje się w sposób impulsywny. Często izolowani z racji niepełnosprawności, podejmują zachowania sprzeczne z ogólnie przyjętymi normami społecznymi i są napiętnowani przez najbliższe otoczenie. Wpływa to na izolowanie się ich od społeczeństwa jak również na odrzucenie przez ogól społeczeństwa. Dlatego należy w tym kierunku prowadzić badania, szukać prawidłowych rozwiązań i formułować wnioski dla praktyki pedagogicznej.