Wykorzystanie humoru w socjoterapii

• Authors: Skibicka-Piechna Alicja , Wolińska Monika

Title variants

EN

The use of humor in social therapy

• Languages of publication: PL

Abstracts

PL

Artykuł rozwija temat obecności humoru w pracy wychowawczej i terapeutycznej. Autorki omawiają korzyści wynikające z operowania humorem, rozpatrując poczucie humoru jako ważną kompetencję skutecznego socjoterapeuty. Świadome tego, że humor jest jedną z fundamentalnych zasad budowania pozytywnych relacji społecznych, wspominają także o granicach jego stosowania czy wręcz negatywnych konotacjach. Humor traktowany jest jako sprawność wymagająca nieustannej praktyki

EN

The article deals with the presence of humor in the educational and therapeutic work. The authors discuss the benefits of humor operating, considering a sense of humor as an important competence of an effective sociotherapist. Being aware of the fact that humor is one of the fundamental principles for building positive social relationships, the authors refer to the limits of its use or even negative connotations. Humor is treated as a skill which requires constant practice

Keywords

PL

humor; komizm; terapia; socjoterapia; socjoterapeuta; wychowanie

EN

humor; therapy; sociotherapy; sociotherapist; education

• Publisher: Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Płocku
• Journal: Społeczeństwo. Edukacja. Język
• Year: 2016
• Volume: 4
• Pages: 189 - 197

Contributors

author

Skibicka-Piechna Alicja

• Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Płocku

author

Wolińska Monika

• Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Płocku

References

• Czeglik Agnieszka. 2012. „Dobry humor – towar deficytowy w edukacji”? Bliżej przedszkola, nr 12.135
• Badyła Agnieszka. 2014. Obraz szkoły i edukacji w skeczach kabaretowych. W Humor w kulturze i edukacji, red. Ewa Dunaj, Iwona Morawska. Lublin: Wydawnictwo UMCS
• Dudzikowa Maria. 1995. „Wiedza przygniotła ich do ziemi? Czyli o poczuciu humoru nauczycieli w ocenie uczniów”. Studia Pedagogiczne tom XI
• Fryt Joanna. 2015. Procesy grupowe w socjoterapii dzieci i młodzieży. W Socjoterapia dzieci i młodzieży. Diagnoza i metody pracy, red. Agnieszka Lasota, Jan Franczyk. Warszawa: Żak
• Geier Manfred. 2007. Z czego śmieją się mądrzy ludzie. Kraków: Universitas
• Grzybowski Przemysław. 2012. Doktor klaun! Terapia śmiechem, wolontariat, edukacja międzykulturowa. Kraków: Impuls
• Jagieła Jarosław. 2005. Trudny uczeń w szkole. Krótki przewodnik psychologiczny. Kraków: Rubikon
• Kant Immanuel. 2004. Krytyka władzy sądzenia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN
• Królikowska Jadwiga. 2009. Drama stosowana jako interwencja społeczna. Terapia w resocjalizacji cz. I, red. Andrzej Rejzner, Paweł Szczepański. Warszawa: Żak
• Janowski Jerzy (przekł.). 1986. Philogelos albo śmieszek. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich
• Lazarus Arnold. 2003. Wyobraźnia w psychoterapii. Gdańsk: GWP
• Marzec-Jóźwicka Magdalena. 2014. Czy uczeń jest arbuzem? Pół żartem, pół serio o tym, jak to w szkole bywa…”. W Humor w kulturze i edukacji, red. Ewa Dunaj, Iwona Morawska. Lublin: Wydawnictwo UMCS
• Michałek Krystyna. 1995. „Humor i dowcip jako technika”. Wychowanie w przedszkolu nr 2
• Radomska Anna. 2012. „Dobry żart, męża wart”. Charaktery nr 4
• Shadyac Tom (reż.). 1998. Patch Adams. Universal, USA
• Słysz, Anna. 2008. Główne czynniki zmiany w socjoterapii dzieci i młodzieży. W Pojęcie zmiany w teorii i praktyce pedagogicznej, red. Joanna Słapińska. Poznań: Wydaw. Nauk. UAM
• Strykowska Justyna. 2011. „Kompetencje socjoterapeutyczne w pracy pedagogicznej”. Neodidagmata nr 31/32
• Tamblyn Doni. 2009. Śmiej się i ucz. Kraków: Wolters Kluwer
• Tomczuk-Wasilewska Jolanta. 2009. Psychologia humoru. Lublin: KUL
• Waszyńska Katarzyna. 2013. Socjoterapia jako forma pomocy psychologiczno-pedagogicznej. Teoria i praktyka. Poznań: Wydaw. Nauk. UAM
• Żygulski Kazimierz. 1976. Wspólnota śmiechu. Studium socjologiczne komizmu. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.