OBJAWIENIA PRYWATNE W RELIGIACH NIECHRZEŚCIJAŃSKICH

• Authors: Sakowicz Eugeniusz

Title variants

EN

Private revelations in non-Christian religions

• Languages of publication: PL

Abstracts

PL

W religiach niechrześcijańskich nie ma „ostrego” rozdzielenia tego, co stanowi sacrum („święte”) i tego, co jest profanum („świeckie”). Jedna sfera przenika drugą. Rozumienie objawień prywatnych w religiach niechrześcijańskich z tej racji jest diametralnie inne od pojmowania ich przez katolicyzm. O ile chrześcijaństwo jest religią teocentryczną, sytuującą w centrum (zgodnie z nazwą) Boga, o tyle religie niechrześcijańskie mają wymiar kosmocentryczny. W religiach kosmocentrycznych (np. w religiach ludów pierwotnych) dojść może do „nałożenia się” na siebie tego, co immanentne i transcendentne. Skoro człowiek i Bóg jeszcze za życia istoty ludzkiej stanowić mogą jedno (jak chce hinduizm czy sufizm – mistycyzm islamski), to przekonanie o istnieniu „objawień prywatnych” może być w tych przypadkach wątpliwe. W buddyzmie pierwotnym brak jest przekazów o tzw. objawieniach prywatnych, których miałby doświadczać Budda. Budda nie tęsknił za żadnym objawieniem. Nie wypowiadał się ani o istnieniu, ani o nieistnieniu bóstw. Wraz z ekspansją misyjną buddyzmu pojawiły się nurty tzw. buddyzmu ludowego, w którym jego adepci jednakże zaczęli doświadczać zjawień samego Buddy oraz bodhisattwów, czyli postaci historycznych, które zrezygnowawszy z osiągnięcia swojego wyzwolenia służyły innym ludziom na ich drodze ku nirwanie. W islamie „prywatne objawienia” wiążą się z Mahometem. Najwyższy Prorok islamu otrzymał od Allaha ostateczne objawienie. Zamykały one cykl objawień znanych w judaizmie a sięgających Abrahama. O ile w Kościele katolickim „objawienia prywatne” nastąpiły i następować będą po zakończeniu objawienia publicznego (do którego niczego nowego nie wniosły i nie wniosą), o tyle np. w islamie „objawienia prywatne” Mahometa zainicjowały nowe rozumienie monoteizmu, wnoszące dużo nowego do wcześniejszych systemów jedynobóstwa

EN

In non-Christian religions, there is no clear-cut division between the sacred and the profane; one sphere permeates the other. Therefore, private revelations are construed and perceived in non-Christian religions in a totally different way than in Catholicism. While Christianity is a theocentric religion and situates God in the centre, non-Christian religions have a cosmocentric dimension. In cosmocentric religions (e.g. religions of indigenous peoples), the immanent and the transcendent can be superimposed on each other. Since man and God can be one already during the lifetime of a human being (according to Hinduism or Sufism – Islamic mysticism), the belief in the existence of “private revelations” can be doubted in these cases. In original Buddhism, there is no mention of private revelations that Buddha would have experienced. Buddha did not yearn for any revelation. He spoke neither about the existence nor the non-existence of deities. Along with Buddhism’s missionary expansion, there appeared trends of the so-called popular Buddhism whose proselytes began to experience the revelations of Buddha himself and of bodhisattvas, i.e. historical figures who, out of compassion, forgo nirvana in order to save others. In Islam, “private revelations” are linked with Muhammad. The highest Prophet of Islam received the ultimate revelation from Allah. They ended the cycle of revelations known in Judaism and reaching back to Abraham. While in the Catholic Church, “private revelations” have occurred and will be occurring after the completion of the public revelation (to which they have not and will not contribute anything new), Muhammad’s “private revelation” initiated a new understanding of monotheism in Islam, making a major new contribution to earlier monotheistic systems.

Keywords

PL

objawienie prywatne; religie niechrześcijańskie; Mahomet; islam; Budda; buddyzm

EN

private revelation; non-Christian religions; Muhammad; Islam; Buddha; Buddhism

• Publisher: Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
• Journal: Forum Teologiczne
• Year: 2018
• Volume: 19
• Pages: 125-139

Dates

published

2018

Contributors

author

Sakowicz Eugeniusz

• Wydział Teologiczny Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie

References

• Braak, A. van der, The Mystical Hermeneutics of Eckhart and Dōgen: the Continuous Self-Revelation of Buddha Nature, „Studies in Interreligious Dialogue” 21(2011), nr 2, s. 151-169.
• Eliade, E., Sacrum, mit, historia, Warszawa 1993.
• Eliade, E., Sacrum i profanum. O istocie religijności, Warszawa 1999.
• Gajewska, U., Język religijny w badaniach filozoficznych, teologicznych i religioznawczych, „Słowo” 2012, nr 3, s. 71-83.
• Grodź, S., Objawienie w islamie i sposoby jego uwiarygodniania, w: Objawienie, red. P. Moskal, Lublin 2005, s. 97-116.
• Jan Paweł II, Wiara chrześcijańska a religie niechrześcijańskie. Watykan, 5 czerwca 1985, w: Islam w dokumentach Kościoła i nauczaniu Jana Pawła II (1965-1996), red. E. Sakowicz, Warszawa 1997, s. 112-116.
• Jha, D.N., Rethinking Hindu Identity, London 2009.
• Kłoczowski, J.A., Objawienie, w: Religia. Encyklopedia PWN, t. 7, red. T. Gadacz, B. Milerski, Warszawa 2003, s. 371-373.
• Królikowski, P., Objawienie, w: Encyklopedia katolicka, t. 14, Lublin 2010, kol. 157.
• Margul, T., Jak umierały religie. Szkice z tanatologii religii, Warszawa 1983.
• Communicating the Word. Revelation, Translation, and Interpretation in Christianity and Islam, red. D. Marshall, Washington 2011.
• Mazuz, H., The Relationship Between Islam and Judaism. A Neglected Aspect, „The Review of Rabbinic Judaism” t. 16, 2013, s. 28-40.
• Moreland, A.B., The Qur’an and the Doctrine of Private Revelation. A Theological Proposal, „Theological Studies” 76(2015), nr 3, s. 531-549.
• Nogales, S., Luis J., Aproximación a una teología de las religiones, t. 1: Religiones tradicionales. Judaísmo-Islam, Madrid 2015.
• Rusecki, M., Objawienia prywatne, w: Leksykon teologii fundamentalnej, red. M. Rusecki, K. Kaucha i in., Lublin-Kraków 2002, s. 853-859.
• Rusecki, M., Problem wiarygodności „objawień prywatnych”, „Ateneum Kapłańskie” 106(1986), z. 1, s. 34-50.
• Rusecki, M., Prywatne objawienia, w: Encyklopedia katolicka, t. 16, Lublin 2012, kol. 600-601.
• Rusecki, M., Sokołowski P., Objawienie. IV. W religiach, w: Encyklopedia katolicka, t. 14, Lublin 2010, kol. 177-181.
• Sakowicz, E., Multireligijność, w: Leksykon pedagogiki religii, red. C. Rogowski, Warszawa 2007, s. 419-420.
• Sakowicz, E., Religia. II. Typologia.. C. Pozachrześcijańskie, w: Encyklopedia katolicka, t. 16, Lublin 2012, kol. 1403.
• Sakowicz, E., Religia. II. Typologia. B. Uniwersalne, w: Encyklopedia katolicka, t. 16, Lublin 2012, kol. 1402.
• Sarwa, A., Życie przed życiem, życie po życiu? Rzeczy ostateczne człowieka i świata w tradycjach niebiblijnych, Sandomierz 2010.
• Skałdanowski, M., W czyje imię? Problem języka inkluzywnego na przykładzie kontrowersji związanych z formułą chrzcielną w północnoamerykańskich Kościołach protestanckich, „Studia Religiologica” 48(2015), nr 2, s. 131-141.
• Stillman, N., Judaism and Islam. Fourteen Hundred Years of Intertwined Destiny? An Overview, Gainesville 2011.
• Tieszen, Ch.L., Interpreting Scriptures in Judaism, Christianity, and Islam: Overlapping Inquiries, „Islam and Christian-Muslim Relations” t. 28, 2017, s. 525-527.
• Wilowski, W., Czy zen może być chrześcijański? Studium z filozofii porównawczej religii, Poznań 2015.
• Wnuk-Lisowska, E., Objawienia w islamie, w: Objawienie, red. P. Moskal, Lublin 2005, s. 117-128.
• Wojtysiak, J., Język religijny, w: Leksykon teologii fundamentalnej, Lublin-Kraków 2002, s. 572-584.
• Zimoń, H., Religia. II. Typologia. A. Etniczne, w: Encyklopedia katolicka, t. 16, Lublin 2012, kol. 1400-1402.
• Zimoń, H., Religie ludów pierwotnych, w: Religia w świecie współczesnym. Zarys problematyki religiologicznej, Studia Religiologiczne, t. 1, Lublin 2001, s. 207-244.
• Zimoń, H., Sakralność ziemi u ludu Konkomba z Afryki Zachodniej, Lublin 1998.