Kompetencje społeczne fizjoterapeutów z regionu Podkarpacia

• Authors: Walicka-Cupryś Katarzyna , Smolarz Izabela

Title variants

Social competence of physiotherapists in the region of Subcarpathia

• Languages of publication: PL EN

Abstracts

PL

Cel badań. Celem badań była analiza kompetencji społecznych fizjoterapeutów w ich samo­ocenie oraz w ocenie ich pacjentów z uwzględnieniem płci, wieku, poziomu wykształcenia oraz ( w wypadku fizjoterapeutów) miejsca i stażu pracy. Materiał i metoda. W badaniu wzięło udział 120 osób pracujących z regionu Podkarpacia, w tym 60 fizjoterapeutów oce­niają­cych samych siebie oraz 60 pacjentów oceniających swoich fizjoterapeutów. Do oceny kompetencji społecznych fizjoterapeutów wykorzystano standaryzowany Kwestionariusz Kompetencji Społecznych (KKS). W celu analizy statystycznej różnic wyników KKS pomiędzy samooceną fizjoterapeutów a oceną pacjentów zastosowano testy t-Studenta, U Manna-Whitneya i Kruskala-Wallisa. Wyniki uznano za istotne statystycznie dla p 0,05. Wyniki. Badane fizjoterapeutki w samoocenie KKS uzyskały przeciętne wyniki (sten 5), a fizjo­tera­peuci wysokie (sten 6). W ocenie fizjoterapeutów dokonanej przez ich pacjentów, zarówno kobiety, jak i mężczyźni uzyskali wysoki wynik w zakresie kompetencji społecznych (sten 6) świadczący o ich dużych kompetencjach społecznych. Stwierdzono również różnice w wynikach kompetencji społecznych w samoocenie fizjoterapeutów w zależności od płci. Wnioski. Kompetencje społeczne fizjoterapeutów są oceniane przez ich pacjentów nie­zależnie od płci, wieku i poziomu wykształcenia bardzo wysoko. Fizjoterapeuci, zwłaszcza kobiety, bardziej krytycznie oceniają swoje kompetencje. Samoocena dokonywana przez fizjoterapeutów jest niezależna od poziomu wykształcenia, wieku i stażu pracy.

Background. The aim of the study was to analyse the social competence of physiotherapists in their self-assessment and in their patients’ opinion with the consideration of gender, age, educational level, place of work, and seniority. Material and methods. The study involved 120 people working in Subcarpathia, including 60 physiotherapists evaluating themselves and 60 patients assessing their physiotherapists. The standardized Social Competence Questionnaire was used to assess the social competence of physiotherapists. For the statistical analysis of differences in the questionnaire results between the physiotherapists’ self-assessments and their evaluation made by their patients, the t-Student, U Mann-Whitney, and Kruskal-Wallis tests were applied. The results were considered statistically significant for p 0,05. Results. The female physiotherapists obtained average results in the self-assessment (sten 5), while the outcomes were high for males (sten 6). In the case of patients’ evaluation, both male and female physiotherapists achieved high social competence scores (sten 6). Conclusions. The social competence of physiotherapists in the assessment of their patients is very high regardless of gender, age, or education level of the patients. Physiotherapists, particularly women, evaluate their own competence more critically than their patients. Regard­less of age, level of education, place of work, and seniority, male physiotherapists highly assess their competence. The level of physiotherapists’ social competence is high and patients are satisfied with their therapists’ work.

Keywords

PL

kwalifikacje zawodowe; stosunki interpersonalne; fizjoterapeuci

EN

professional qualification; interpersonal relations; physiotherapists

• Publisher: Akademia Wychowania Fizycznego we Wrocławiu
• Journal: Rozprawy Naukowe Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu
• Year: 2017
• Volume: 59
• Pages: 38-49

Dates

published

2017-12-28

Contributors

author

Walicka-Cupryś Katarzyna

• Uniwersytet Rzeszowski

author

Smolarz Izabela

• Uniwersytet Rzeszowski

References

• Wilk, I. (2013). Kompetencje i predyspozycje psychofizyczne do wykonywania zawodu masażysty. Rehabilitacja w praktyce, 1, 52–53.
• Czerw, A., Borkowska, A. (2012). Zróżnicowanie struktury wartości realizowanych w pracy wśród pracowników zawodów z misją społeczną. Czasopismo Psychologiczne, 18, 204.
• Dzierżak, E. (2009). Komunikacja w relacji lekarz – pacjent a skuteczność leczenia w przebiegu różnych procesów chorobowych. W: K. Janowski, A. Cudo (red.), Człowiek chory. Aspekty biopsychospołeczne (s. 194–209). Lublin: CPiPP.
• Goetz, M. (2012). Stres – skąd się bierze? Emocje, 4, 6.
• Hebda, P., Madejski, J. (2004). Zawód z pasją nauka, praca, kariera. Bielsko-Biała: Park.
• Heszen, I., Sęk, H. (2007). Psychologia zdrowia. Warszawa: PWN.
• Jemioło, M. (2012). Profesjonalna i skuteczna komunikacja z podopiecznym/pacjentem. MEDI, 4(54), 29–33.
• Jones, K., Day, J.D. (1997). Discrimination of two aspects of cognitive-social intelligence from academic intelligence. Journal of Educational Psychology, 89, 486–497.
• Krzysztoń, I., Walicka-Cupryś, K. (2016). Fizjoterapeuta jako zawód medyczny, jego kompetencje społeczne na tle innych zawodów medycznych. W: T. Pop (red.), Rehabilitacja, (s. 125–137). Rzeszów: Bonus Liber.
• Matczak, A. (2007). Wprowadzenie. W: A. Matczak, Kwestionariusz Kompetencji Społecznych KKS (s. 5–14). Warszawa: Pracownia Testów Psychologicznych Polskiego Towarzystwa Psychologicznego.
• Mikołajewska, E. (2011). Wpływ relacji pacjent–fizjoterapeuta na efekty usprawniania – narracyjny przegląd literatury. Reh Med, 15, 35–38.
• Reichmann, W. (2012). Spotkania, rozmowy, psychoedukacja z pacjentami psychiatrycznymi. Konstruowanie długofalowego programu opieki środowiskowej. Tematy Wspólne, 1, 18.
• Rusin, M. (2012). Wzór osobowy współczesnego fizjoterapeuty. Rehabilitacja Medyczna, 16, 28, 31.
• Rutkowska, K. (2005). Uwarunkowania kompetencji społecznych pielęgniarek – wybrane problemy. Nasz Głos, Pismo Okręgowej Izby Pielęgniarek i Położnych Lublin, 5, 12–15.
• Smolak-Chirkowska, T. (2012). Zaangażowanie w pracę w kontekście dopasowania człowieka do pracy. Czasopismo Psychologiczne, 18, 186.
• Smrokowska-Reichmann, A. (2012a). Nasze nieporozumienia powszednie… Błędy komunikacyjne a skuteczność profesjonalnego pomagania. Model optymalnej komunikacji. Tematy Wspólne, 2, 4–5.
• Smrokowska-Reichmann, A. (2012b). Technika prowokatywna w pracy socjalnej, poradnictwie i interwencjach psychoterapeutycznych. Tematy Wspólne, 10, 18–23.
• Smółka, P. (2008a). Rola metod edukacyjnych w rozwoju kompetencji społecznych. W: M. Dąbrowski (red.), Kompetencje społeczne: metody pomiaru i doskonalenia umiejętności interpersonalnych (s. 139–141). Kraków: Wolters Kluwer Polska.
• Smółka, P. (2008b). Uwarunkowania kompetencji społecznych. W: M. Dąbrowski (red.), Kompetencje społeczne: metody pomiaru i doskonalenia umiejętności interpersonalnych (s. 39–46). Kraków: Wolters Kluwer Polska.
• Starczyńska, M., Błaszkiewicz, E., Kiebzak, W. (2011). Zawód fizjoterapeuty w opinii grupy zawodowej. Fizjoterapia Polska, 3(4), 228.
• Ustawa z dnia 25 września 2015 r. o zawodzie fizjoterapeuty. Dz.U., 2015, poz. 1994.
• Zaborniak-Sobczak, M., Walicka-Cupryś, K., Ćwirlej-Sozańsa, A. (2012). Kompetencje społeczne pracowników ochrony zdrowia na przykładzie fizjoterapeutów. Postępy Rehabilitacji, 2, 5–12.
• Zembaty, A. (2002). Rodowód fizjoterapii. W: A. Zembaty (red.), Kinezyterapia I, (s. 16–18). Kraków: Kasper.