Title variants
Languages of publication
Abstracts
Analiza niemal wszystkich przepisów prawnych, które odnoszą się do dziecka i jego sytuacji prawnej doprowadza do stwierdzenia, iż podstawową klauzulą, którą należy się kierować w relacjach prawnych z dzieckiem jest jego dobro. Dla obecnego prawodawstwa niemal na całym świecie, w sprawie praw dziecka ma zastosowanie Konwencja o Prawach Dziecka przyjęta 20 listopada 1989 roku przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych1. Dobro dziecka jest tu nadrzędną zasadą w odniesieniu do której należy interpretować niemal wszystkie unormowania zawarte w niniejszej Konwencji. Niniejsze opracowanie odwołuje się do zagadnień związanych z pojmowaniem dobra dziecka zarówno w doktrynie prawa jak i orzecznictwie sądów polskich.
Journal
Year
Volume
Pages
233-243
Physical description
Contributors
author
- Wydział Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji, Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, Al. Racławickie 14, 20-950 Lublin
References
- A. Łopatka, Dziecko i jego prawa człowieka, Warszawa 2000, s. 28.
- S. Kołodziejski, Dobro wspólnych małoletnich dzieci - jako przesłanka odmowy rozwodu, „Palestra”, 1965, z. 9, s. 19.
- W. Stojanowska, Rozwód a dobro dziecka, Warszawa 1979, s. 27.
- Z. Radwański, Dobro dziecka w pracy Konwencja o Prawach Dziecka a prawo polskie, red. A. Łopatka, Warszawa 1991, s. 61.
- Z. Radwański, Pojęcie i funkcja „dobra dziecka” w polskim prawie rodzinnym i opiekuńczym, SC 31(1981), s. 6
Document Type
Publication order reference
Identifiers
YADDA identifier
bwmeta1.element.desklight-d7320ebf-058d-4a4d-9e76-bec05fea324e