PL
W artykule poruszona jest problematyka sposobów nabywania wyrazów pochodnych przez dzieci głęboko niesłyszące – niedosłyszące (korzystające ze zmysłu słuchu) i głuche (niekorzystające ze zmysłu słuchu). Umiejętności niesłyszących gimnazjalistów zestawione są z umiejętnościami słyszących uczniów klasy pierwszej szkoły podstawowej. Sposoby, na jakie dzieci radzą sobie z rozpoznawaniem znaczeń formacji słowotwórczych i na jakie próbują tworzyć je, układają się w swoisty paradygmat zasad dekodowania i kodowania konstrukcji słowotwórczych. Paradygmat reguł, do którego odwołują się dzieci słyszące jest odmienny od tego, do którego odwołują się dzieci niesłyszące. Sposoby interpretowania i tworzenia formacji charakterystyczne dla dzieci niesłyszących wskazują na dostępne im reguły poznawania języka ojczystego, a zatem pozwalają dotrzeć do mechanizmu nabywania języka w przypadkach uszkodzeń słuchu.
The paper discusses the acquisition of derivative words by children with profound hearing impairments: hard of hearing ones (who use the sense of hearing) and deaf (who do not use hearing). The abilities of hearing impaired gimnazjum (junior high school) students are compared with the abilities of hearing primary-school first graders. The ways the children use to cope with recognizing the meanings of word-formation constructions and producing them form a characteristic paradigm of the rules of encoding and decoding word-formation constructions. The paradigm of rules, to which hearing children refer, is different from the one referred to by hearing-impaired children. The ways of interpreting and producing formations characteristic of hearing-impaired children show the accessible rules of learning their native language, thereby allowing us to discover the mechanism of language acquisition in case of hearing impairments.