FEMINISTYCZNE GRY Z AUTOBIOGRAFIĄ

• Authors: Janiak Edyta
• Languages of publication: PL

Abstracts

EN

The Feminist Games with Autobiography The aim of the article is showing diverse ways of reception and descrip- tion of female autobiographies in the critical literary research. The au- thor devotes exceptional attention to the feminist researchers’ approach to these texts and the reading strategies proposed by them. Tracing the feminism – female autobiography relation makes it possible to perceive mutual influences and observe evolution of the emerging discourse of the feminist literary criticism.

Keywords

PL

LITERATURA; AUTOBIOGRAFIA; FEMINIZM; STRATEGIA LEKTUROWA; LITERACKA KRYTYKA FEMINISTYCZNA; KOBIECA AUTOBIOGRAFIA

EN

LITERATURE; AUTOBIOGRAPHY; FEMINISM; READING STRATEGY; FEMINIST LITERARY CRITICISM; FEMALE AUTOBIOGRAPHY

• Publisher: Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu
• Journal: DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu
• Year: 2018
• Volume: 25
• Pages: 152-165

Contributors

author

Janiak Edyta

References

• 1. A. Pekaniec, Kobieca literatura dokumentu osobistego (jak perspektywa feministyczna zmieniła teorie i praktyki lekturowe? http://www.womenonlinewriting.org/ uploads/3/0/9/9/30990955/8._anna_ pekaniec_article2.pdf [data dostępu: 05.05.2018], s. 81.
• 2. Lejeune wyróżnia cztery kategorie, które muszą zaistnieć w tekście, by móc zaklasyfikować go jako autobiografię. Są to odpowiednio: forma językowa (opowieść, proza), temat (losy jednostki, dzieje jej osobowości), sytuacja autora (tożsamość autora z narratorem, czego świadectwem ma być noszone przez nich takie samo nazwisko), status narratora (tożsamego z głównym bohaterem oraz retrospektywna wizja snutej przez niego opowieści). Najistotniejszymi i niemal konstytutywnymi warunkami, odróżniającymi autobiografię od biografii czy powieści osobistej, jest tożsamość autora, narratora i głównego bohatera. Podpis poświadczający jedność i tożsamość owych trzech podmiotów staje się znakiem wiążącym tak zwanego „paktu autobiograficznego”. Zob. Ph. Lejeune, Pakt autobiograficzny, [w:] Tenże, Wariacje na temat pewnego paktu. O autobiografii, red. R. Lubas- Bartoszyńska, Kraków 2001.
• 3. Zob. : Ph. Lejeune, Dziewczęce „ja”. (O dziennikach panien z XIX wieku), [w:] Tenże, „Drugi zeszycie”, „drogi ekranie”. O dziennikach osobistych, przekł. A. Karpowicz, M. i P. Rodakowie, Warszawa 2010.
• 4. Tamże, s. 187.
• 5. Zob.: K. Kłosińska, Kobieta autorka, [w:] Ciało i tekst. Feminizm w literaturoznawstwie – antologia szkiców, red. A. Nasiłowska, Warszawa 2009.
• 6. R. Lubas-Bartoszyńska, Tożsamość i autobiografia, [w:] „Przestrzenie Teorii” 2, Poznań 2003, s. 152–153.
• 7. Ph. Lejeune, Dziewczęce „ja”..., dz. cyt., s. 193.
• 8. Zob. A. Zębala, Problemy autobiografii kobiecej w studiach genderowych, „Ruch Literacki” z. 6 (273), Kraków 2005, s. 539.
• 9. A. Galant, Autobiografia i płeć, [w:] Gender w weekend, red. A. Zawiszewska, J. Mielcarek, A. Gieczys, Warszawa 2006, s. 268.
• 10. Zob. A. Zębala, Problemy..., dz. cyt., s. 543; A. Pekaniec, Czy w tej autobiografii jest kobieta? Kobieca literatura dokumentu osobistego od początku XIX wieku do wybuchu II wojny światowej, Kraków 2013, s. 44.
• 11. A. Zębala, Problemy..., dz. cyt., s. 544.
• 12. Zob. tamże, s. 544–546.
• 13. A. Pekaniec, Czy w tej autobiografii jestkobieta?..., dz. cyt., s. 85–86.
• 14. B. Gautier, Zaklęcia czarodziejki Vivien, czyli o autobiografii kobiecej, [w:] Krytyka feministyczna. Siostra teorii i historii literatury, red. G. Borkowska, L. Sikorska, Warszawa 2000.
• 15. B. Gautier, Zaklęcia..., dz. cyt., s. 157.
• 16. Zob. E. Showalter, Krytyka feministyczna na bezdrożach, tłum. I. Kalinowska- Blackwood [w:] Współczesna teoria badań literackich za granicą. Antologia, oprac. H. Markiewicz, t. 4, cz. 2: Literatura jako produkcja i ideologia. Poststrukturalizm. Badania intertekstualne. Problemy syntezy historycznoliterackiej, Kraków 1992.
• 17. B. Gautier, Zaklęcia..., dz. cyt., s. 156.
• 18. A. Pekaniec, Czy w tej autobiografii jest kobieta? Kobieca literatura dokumentu osobistego od początku XIX wieku do wybuchu II wojny światowej, Kraków 2013.
• 19. E. Kraskowska, Piórem niewieścim. Z problemów prozy kobiecej dwudziestolecia międzywojennego, Poznań 1999, s. 10.
• 20. R. Nycz, Język modernizmu. Prolegomena historycznoliterackie, Wrocław 2002, s. 109.
• 21. A. Pekaniec, Czy w tej autobiografii jest kobieta?..., dz. cyt., s. 108.
• 22. R. Nycz, Język modernizmu..., dz. cyt., s. 111.
• 23. Tamże, s. 111.
• 24. Zob. H. Cixous, Śmiech Meduzy, [w:] Ciało i tekst. Feminizm w literaturoznawstwie – antologia szkiców, pod red. A. Nasiłowskiej, Warszawa 2009.
• 25. K. Majbroda, Feministyczna krytyka literatury w Polsce po 1989 roku. Tekst, dyskurs, poznanie z odmiennej perspektywy, Kraków 2012, s. 431.
• 26. A. Pekaniec, Czy w tej autobiografii jest kobieta?..., dz. cyt., s. 114.
• 27. A. Pekaniec, Kobieca literatura dokumentu osobistego (jak perspektywa feministyczna zmieniła teorie i praktyki lekturowe?, http://www.womenonlinewriting.org/ uploads/3/0/9/9/30990955/8._anna_ pekaniec_article2.pdf [data dostępu: 05.05.2018], s. 90.