Arystokracja jako „stan” legitymizujący ustrój absolutystyczny Śląska w okresie po wojnie trzydziestoletniej (1648-1740)

• Authors: Jarosław Kuczer

Abstracts

PL

Ustrój absolutystyczny na Śląsku w okresie 1648-1740 "stworzył" sobie grupę beneficjentów, jaką była arystokracja. Oczywiście był to rodzaj przymierza o charakterze "zwrotnym". Poszczególne jej grupy uzyskiwały najwyższe stanowiska i funkcje określające model życia publicznego i społecznego, a nawet gospodarczego. Bez budowy silnej grupy hrabiów i nowych książąt (stare linie wygasły częściowo jeszcze w pierwszej połowie XVII w. - najstarsza, piastowska w 1675 r.), niemożliwym mogłoby być sprawne, scentralizowane rządzenie Śląskiem, jaki charakteryzował ustrój absolutystyczny. Sejmikujące w XVI w. stany były niezwykle niewygodnym partnerem dla króla, na co wskazuje fakt licznych, ugodowych decyzji chociażby w sprawach religijnych podejmowanych przez cesarzy Ferdynanda I, Maksymiliana II, Rudolfa II i Macieja. Budowa silnego państwa opartego na licznych prowincjach stała w sprzeczności z pochodzącym z czasów średniowiecza modelem przedkładania przywilejów stanowych nad dekrety cesarskie. Absolutum dominium tak jak zerwało wszelkie nici z wczesnonowożytnym charakterem państwa, tak musiało stworzyć sobie podwaliny społeczne i to właśnie arystokracja, w dużej mierze stworzona na potrzeby nowego ustroju, stała się jego głównym beneficjentem.

Keywords

PL

arystokracja; Śląsk; wojna trzydziestoletnia

• Publisher: Zielona Góra University Press
• Journal: Studia Zachodnie
• Year: 2016
• Volume: 18
• Pages: 43-56

Contributors

author

Jarosław Kuczer

• Uniwersytet Zielonogórski