Indywidualizacja języka bohaterów jako element charakterystyki postaci w powieści Henryka Sienkiewicza W pustyni i w puszczy

• Authors: Warda-Radys Lucyna

Title variants

EN

Individualization of the characters’ language as an element of their characterization in the novel W pustyni i w puszczy [In desert and wilderness] by Henryk Sienkiewicz

• Languages of publication: PL

Abstracts

PL

W artykule został podjęty temat indywidualizacji języka bohaterów powieści Henryka Sienkiewicza W pustyni i w puszczy. Celem badania było stwierdzenie, jakie cechy języka i stylu wypowiedzi przypisane zostały bohaterom oraz jakich środków językowych użył autor omawianej powieści, by wykreowane postacie scharakteryzować jako członków określonej społeczności etniczno-kulturowej i jako konkretne indywidua, obdarzone swoistymi cechami osobowości. Analizie poddano język trzech grup powieściowych postaci. Język czternastoletniego Stasia to język dorosłego człowieka, który przedstawia otaczającą rzeczywistość, tłumaczy ją i komentuje. Ma dużą wiedzę i umiejętności retoryczne. W języku Nel uwidaczniają się przede wszystkim liczne cechy języka dziecięcego (emocjonalność, skłonność do zadawania pytań). Kali to wyraziście zbudowana postać przedstawiciela egzotycznej kultury: prosty, nieco naiwny chłopak, który pod koniec powieści zmienia się w króla Wa-himów. Do indywidualizacji jego języka Sienkiewicz, oprócz specyficznej leksyki (autentycznych słów- -cytatów z języka suahili), wykorzystał zjawiska fleksyjne i składniowe. W języku Arabów pojawiają się obce wyrazy (charakterystyczne dla kultury arabsko-islamskiej). Cechą ich języka jest skłonność do hiperbolizacji. Ekspresja negatywna w ich wypowiedziach pośrednio charakteryzuje mówiących jako osoby gwałtowne i okrutne. W języku Sudanki Fatmy można zaobserwować cechy stylu kobiecego: skłonność do emfazy i wyolbrzymień. Autor W pustyni i w puszczy potrafił także dopasować sposób mówienia bohaterów do ich chwilowego nastroju, stanu emocjonalnego.

EN

The topic of the article is the individualization of the characters’ language in the novel W pustyni i w puszczy by Henryk Sienkiewicz. The purpose of the study was to find out what features of the language and style were ascribed to the characters of the novel, and what linguistic means were used by the author to characterize the created characters both as members of an ethnic/ cultural community and particular individuals, endowed with the specific personality traits. The language of three groups of characters has been analysed. The language of fourteen years old Staś is the language of a grown-up man, who describes the surrounding reality, explains it and comments on it. He possesses a large knowledge an the rhetoric skills. The language of Nel reveals primarily numerous features of a child language – emotionality and tendency to asking questions. Kali is a suggestively portrayed member of an exotic culture – a simple, somewhat naive boy, who at the end of the novel changes into the king of the Wa-hima. In order to individualize the language of the characters Sienkiewicz used not only the specific lexis (including the genuine Swahili words), but also the inflection and syntax. In the language of the Arabs there appear foreign words, characteristic of the Arab/Islamic culture. One feature of their language is the tendency to hyperbolizing. The negative expression of their utterances indirectly characterizes them as violent and cruel persons. In the language of a Sudanese Fatma the feminine style features can be observed – the tendency to speak with emphasis and exaggeration. The author was also capable of adjusting the characters’ way of speaking to their momentary moods or affective states.

Keywords

PL

Henryk Sienkiewicz; styl; indywidualizacja języka

EN

Henryk Sienkiewicz; style; individualization of language

• Publisher: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
• Journal: Studia Językoznawcze. Synchroniczne i diachroniczne aspekty badań polszczyzny
• Year: 2017
• Volume: 16
• Pages: 267-282

Contributors

author

Warda-Radys Lucyna

• Uniwersytet Gdański, Wydział Filologiczny, Gdańsk

References

• Boniecka, Barbara. „Niektóre typy wypowiedzi dziecięcych”. W: Oblicza komunikacji 1: perspektywy badań nad tekstem, dyskursem i komunikacją, red. Irena Kamińska-Szmaj, Tomasz Piekota, Monika Zaśko-Zielińska, 840–853. Kraków: Krakowskie Towarzystwo Popularyzowania Wiedzy o Komunikacji Językowej „Tertium”, 2006.
• Gąsiorek, Krystyna. „Środki ekspresji w języku mówionym dzieci ośmio- i dziewięcioletnich”. W: Kształcenie porozumiewania się, red. Stanisław Gajda, Jolanta Nocoń, 215–222. Opole: Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego, 1994.
• Handke, Kwiryna. Socjologia języka. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009.
• Kurkowska, Halina, Stanisław Skorupka. Stylistyka polska. Zarys. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001.
• Małkowska-Zegadło, Hanna. Rozwój języka mówionego i pisanego uczniów w wieku 8–11 lat. Warszawa: WSiP, 1983.
• Mystkowska, Halina. Właściwości mowy dziecka sześcio-, siedmioletniego. Warszawa: PZWS, 1970.
• Ohly, Rajmund, Iwona Kraska-Szlenk, Zofia Podobińska. Język suahili. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie DIALOG, 1998.
• Pietrzak, Magdalena, Językowe środki kreowania postaci w twórczości historycznej Henryka Sienkiewicza. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2004.
• Seniów, Adrianna. „Językowa kreacja życia dzieci wiejskich w wybranych nowelach Bolesława Prusa”. Studia Językoznawcze. Synchroniczne i diachroniczne aspekty badań polszczyzny 9 (2010): 235–255.
• Sienkiewicz, Henryk. W pustyni i w puszczy. Warszawa: PIW, 1988.
• Skubalanka, Teresa. Historyczna stylistyka języka polskiego. Przekroje. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1984.
• Skubalanka, Teresa. Podstawy analizy stylistycznej. Rozważania o metodzie. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2002.
• Skwarczyńska, Stefania. Wstęp do nauki o literaturze. T. 2. Tworzywo językowe dzieła literackiego. Warszawa: Pax, 1954.
• Umińska-Tytoń, Elżbieta. „Osobowość a idiostyl (na podstawie tekstów Natalii Han-Ilgiewicz)”. Studia Językoznawcze. Synchroniczne i diachroniczne aspekty badań polszczyzny 5 (2006): 229–241.
• Wójtowicz, Beata. Słownik suahili–polski. Warszawa: Dom Wydawniczy Elipsa, Katedra Języków i Kultur Afryki Uniwersytetu Warszawskiego, 2013.
• Wysocka, Aneta. „Językowy obraz Afrykanina”. Etnolingwistyka 14 (2002): 175–195.

Identifiers

ISSN

1730-4180

DOI

10.18276/sj.2017.16-17