Egoiści w powieści Gustawa Flauberta pt. Madame Bovary

• Authors: Majkowski Jakub

Title variants

Egoists in the novel by Gustave Flaubert Madame Bovary

Abstracts

EN

Thesis. The message of Gustav Flaubert in his novel Madame Bovary can be seen at first sight only as a manifesto against lies and hypocrisy that characterized society at the time, and the author's narrative as a moralizing one. In fact the writer's goal was not excessive criticism, but the representation of reality in a mainly naturalistic way - Flaubert criticizes the reality, however he does not attempt to change it. The naturalist-realistic character of the book is emphasized by the unconventional character of the heroes (No clear division between ‘good’ and ‘bad’ personalities). In the article, the author argues that Flaubert created heroes as egoistic characters. Discussed concepts. The author of the article analyzes the attitude of the characters in the novel, referring to the styles of attachment in childhood (Bowlby's theory) and selected aspects of the psychosocial theory of Fromm. In a broader sense of the writing, the manner of character creation may also refer to the psychology of intimate relationships and a woman’s influence on a man. Results and conclusions. The presentation of egoistic attitude serves to highlight the specifics of the characters (male heroes). It also illustrates the disadvantages of 19th-century provincial society in France without the need to evaluate them, which is in line with the narrative concept in the realist-naturalistic novel. Originality/cognitive value of the approach. The article draws attention to the possibility of unconventional interpretation of the novel, since unlike numerous literary analyses of the novel Madame Bovary, it focuses not on the main character but rather other characters in the novel.

PL

Teza. Przesłanie Gustawa Flauberta zawarte w powieści pt. Madame Bovary tylko pozornie można odebrać jako manifest przeciwko obłudzie i hipokryzji cechujących ówczesne społeczeństwo, a narracja autora wcale nie sprowadza się do prostego moralizatorstwa. Celem pisarza nie był nadmierny dydaktyzm, lecz przedstawienie rzeczywistości w sposób naturalistyczny – Flaubert krytykuje istniejący porządek rzeczy, ale nie próbuje go zmieniać. Naturalistyczno-realistyczną koncepcję utworu podkreśla nieschematyczność postaci (brak podziału na bohaterów skrajnie złych i dobrych). W artykule autor stawia tezę, iż Flaubert wykreował bohaterów jako postaci egoistyczne. Omówione koncepcje. Autor artykułu analizuje postawy bohaterów powieści, odnosząc się do koncepcji stylów przywiązania w dzieciństwie (teoria Bowlby’go) oraz wybranych aspektów psychospołecznej teorii Fromma. W szerszym odczytaniu utworu sposób kreacji bohaterów może nawiązywać również do psychologii relacji intymnych i wpływów kobiety na mężczyznę. Wyniki i wnioski. Prezentacja postaw egoistycznych służy podkreśleniu specyfiki postaci (męskich bohaterów). Pozwala też zobrazować wady społeczeństwa XIX-wiecznej prowincjonalnej Francji bez konieczności ich oceny, co jest zgodne z koncepcją narracji w powieści realistyczno-naturalistycznej. Oryginalność/wartość poznawcza podejścia. Artykuł zwraca uwagę na możliwość niekonwencjonalnej interpretacji powieści, bowiem – w przeciwieństwie do wielu analiz literackich utworu Pani Bovary – skupia się nie na głównej bohaterce, ale innych postaciach ukazanych w powieści.

Keywords

PL

Gustaw Flaubert, Madame Bovary, egoizm, naturalizm, realizm, konformizm

EN

Gustave Flaubert, Madame Bovary, egoism, naturalism, realism, conformism

• Publisher: Fundacja Pro Scientia Publica
• Journal: Ogrody Nauk i Sztuk
• Year: 2017
• Issue: 7
• Pages: 55-63

Dates

published

2017

Contributors

author

Majkowski Jakub

• Katedra Filologii Niderlandzkiej Wydział Filologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego Ul. Kuźnicza 21-22, 50-138 Wrocław

References

• Bazylak, J. (1981). Rola egocentryzmu w rozwoju jednostki. Studia Philosophiae Christianae, 17/1, 9-19.
• Bowlby, J. (2007). Przywiązanie. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
• Buksiński, T. (2015). Od etyki solidarności do etycznego egoizmu. Filo – Sofija, 29/2/I, 37-57.
• Dacko, M. (2011). Zaburzenia osobowości a styl przywiązania u osób w bliskich związkach partnerskich. Current Problems of Psychiatry,12(4), 428-432.
• Drabik, E., Sobol, E. (2007). Słownik języka polskiego. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
• Drotkiewicz, A. (2008). Emma Bovary tańczy na wielu parkietach. Pobrane z: http://ksiazki.onet.pl/emma-bovary-tanczy-na-wielu-parkietach/7dj77.
• Erikson, E. (2004). Tożsamość a cykl życia. Poznań: Zysk i S-ka.
• Feinberg, J. (1998). ‘Psychological Egoism’ in Ethics: History, Theory, and Contemporary Issues. Oxford: Oxford University Press.
• Flaubert G. (1992). Pani Bovary. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.
• Fromm E. (2000). O sztuce miłości. Poznań: Dom Wydawniczy Rebis.
• Hendrykowski, M. (2011). Dokument – fikcja – realizm. Teoria wobec praktyki. Kwartalnik Filmowy, 75-76, 86-107.
• Hospers, J. (1967). ‘Ethical Egoism’, in An Introduction to Philosophical Analysis. 2nd Edition. London: Routledge.
• Kulczycka-Saloni, J. (1986). Naturalizm jako zjawisko ponadnarodowe. Pamiętnik Literacki, 77/2, 87-99.
• Lubińska, A. (2015). „Pani Bovary” to ja! czyli historia pewnego cudzosłowu... Pobrane z: http://www.wywrota.pl/literatura/18296-pani-bovary-to-ja-czyli-historia-pewnego.html.
• Marcinek, P., Brzeska, A., Kapała, A., Peda, A., Szumski, F. (2011). Niedojrzałość psychoseksualna jako termin diagnostyczny. Seksuologia Polska, 9, 1, 38-42.
• Markiewicz, H. (1986). Literatura pozytywizmu. Warszawa: PWN.
• Markiewicz, H. (1992). Zabawy literackie. Kraków: Oficyna Literacka.
• Wojciszke, B. (1993). Psychologia miłości. Gdańsk: Marabut.

Identifiers

DOI

10.15503/onis2017.55.63

ISSN

2084-1426