Odrodzenie pradawnego obrzędu? Alilujki Teatru Węgajty

• Authors: Hasiuk Magdalena

Title variants

EN

A Revival of an Ancient Ritual? Alilujki of the Węgajty Theatre

Abstracts

EN

The artistic vision of the Węgajty Village Theatre was influenced substantially by the writings of Stanisław Vincenz. With such inspiration, the theatre practitioners began their carolling and, through this practice, became acquainted with the Easter carolling ritual that used to be practiced near Suwałki, i.e. the alilujki (‘Hallelujas’). They were instructed on how to Easter carol (chodzić po aliluji or chodzić po wołoczebnem) by the elders of Dziadówek village. Appropriating the custom for themselves, they have kept its three-part structure, but the final part is changed. As practiced by Węgajty performers, their repeated processions from house to house to wish the inhabitants happy Easter and play them some music has transformed into a theatrical performance open to all villagers and guests (instead of concluding with a feast for the carollers). The Alilujki of the Węgajty Theatre is not a revival of an ancient ritual. It is not theatre per se either, even though each element of the Alilujki can be matched with some theatrical form or topos (theatrum mundi, Theatre of the Oppressed, commedia dell’arte). Only the last part of the whole structure can be designated as theatre, which ends with joint merrymaking and dancing. The Węgajty Alilujki constitutes a phenomenon situated between theatre and ritual. The dialogue of the two areas is mutually enriching and invigorating. Without the theatre, the ritual would die. Without the ritual, the theatre would never have reached the places it has reached.

Keywords

EN

Polish folk culture; Polish theatre; Węgajty Theatre

• Publisher: Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
• Journal: Pamiętnik Teatralny
• Year: 2016
• Volume: 65
• Issue: 1-2(257-258)
• Pages: 261-284

Contributors

author

Hasiuk Magdalena

• Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk

References

• E. Barba, Spalić dom, przekł. A. Górka, Wrocław 2011.
• K. Czyżewski, M. Sporek-Czyżewska, W. Szroeder, W. Szumiński, W. Wróbel-Remstedt, Pogranicze – sztuk, kultur, narodów, „Konteksty” 1991 nr 3–4.
• J. Dorman, Moje uwagi i spostrzeżenia na marginesie imprezy „Herody”, „Polska Sztuka Ludowa” 1971 nr 4.
• J. Duvignaud, Dar z niczego. O antropologii święta, przekł. Ł. Jurasz-Dudzik, Warszawa 2011.
• M. Fiderkiewicz, „Herody” na deskach teatru Jana Dormana, „Konteksty” 1991 nr 3–4.
• G. Juzala, Semantyka kolęd wiosennych. Studium folklorystyczno-muzykologiczne, Warszawa 2012.
• idem, Semiotyka folkloru muzycznego pograniczy polsko-litewskich, Kraków 2007.
• idem, Wielokulturowy folklor muzyczny Suwalszczyzny, [w:] M. Pokropek, Ludowe tradycje Suwalszczyzny, Suwałki 2010.
• L. Kolankiewicz, Dziady. Teatr święta zmarłych, Gdańsk 1999.
• T. Kornaś, Węgajty, „Konteksty” 1991 nr 3–4.
• D. Kosiński, Histrioni i aktorzy, „Ethos” 2007 nr 77–78.
• P. Kowalski, Droga, wędrówka, turystyka w kulturze popularnej, [w:] Przestrzenie, miejsca, wędrówki. Kategorie przestrzeni w badaniach kulturowych i literackich, red. idem, Opole 2001.
• A. Kuligowska-Korzeniewska, Folklor w teatrze. Od Leona Schillera do Teatru Wiejskiego Węgajty, „Tygiel Kultury” 1998 nr 9–10.
• W. Sobaszek, Ewolucja teatru wiejskiego, „Konteksty” 1991 nr 3–4
• idem, O przyszłości, źródłach i czterech żywiołach, [w:] Źródła i przyszłość. 4 żywioły work in progress, red. J. Wichowska, Węgajty 2012.
• idem, Przedsięwzięcie Ośrodka Teatralnego „Węgajty”, „Konteksty” 1991 nr 3–4.
• J. Szymańska, Podlaskie pieśni „włóczebne”, „Etnolingwistyka” 1992 nr 5.