Celem artykułu jest zaprezentowanie osób samotnych, nie tylko z własnego, nieprzymuszonego wyboru jako przykład zaburzenia do pełnienia ról rodzicielskich w społeczeństwie. Osoby samotne to kategoria bardzo zróżnicowana, ponieważ zaliczane są do niej osoby, które świadomie podjęły decyzje o samotnym życiu jak i takie, które w opinii społecznej stały się samotne w przyczyn od nich niezależnych. Artykuł ukazuje problem z niejednoznaczną definicją kategorii singli, odnosi się do badań Aldony Żurek, która próbowała zdiagnozować zjawisko singlostwa, biorąc pod uwagę różne jego aspekty oraz stara się spojrzeć na singli jako na grupę wyłamującą się od pełnienia ról rodzicielskich, co w silnie sfamilializowanej Polsce jest odważnym krokiem. Ponadto skupia się na spojrzeniu na tożsamość społeczną jako na wieloaspektowe zjawisko, również niejednolicie definiowane, w perspektywie interakcjonizmu symbolicznego.