Te Deum Arvo Pärta. Między kompozytorskim métier a gatunkowym arché

• Authors: Wieczorek Anna

Title variants

EN

Arvo Pärt’s Te Deum. Between composer’s métier and arché of the genre

• Languages of publication: PL

Abstracts

EN

The hymn of Te Deum laudamus is strongly rooted in the tradition of the Christian Church. Its history reaches back to the 14th century. It is a breviary hymn for Sunday and holiday Lauds. With time it emancipated from the Liturgy of the Hours and became an independent basis for many monumental compositions. The hymn by Pärt refers in many ways to the tradition of early music. However, the most essential foundation of the hymn is its own contemporary composer language and unique stylistic conception. Based on the tintinnabuli technique the hymn was influenced by Medieval Latin, Gregorian chorale, double vocal organum and baroque musical rhetoric (suspiratio, anabasis, katabasis, exclamatio etc.). The key is not only stylization of Gregorian chorale in all the verses beginning each part but also diatonic nature of the composition. Pärt’s Te Deum begins and ends with a silence. The internal dramaturgy of the hymn occurs in subtle tensions following one after another. Liturgical references are exposed by the composer by adding Amen and Sanctus to the source text. Te Deum is not a majestic ode to the God, as the hymn is dominated by the imploring and contemplating tone. The quintessence of this musical composition are pleas for mercy (Fiat misericordia tua), hope and belief in the Last Judgement (Iudex crederis esse venturus) featured in the two climax points.

Keywords

EN

Arvo Pärt; Te Deum; tradition; genre; hymn

• Publisher: Uniwersytet Jagielloński. Koło Naukowe Studentów Muzykologii UJ
• Journal: Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ
• Year: 2014
• Issue: 4(23)
• Pages: 4-20

Dates

published

2014-10-01

Contributors

author

Wieczorek Anna

• Akademia Muzyczna w Krakowie

References

• Cyz T., Kanon, „W drodze” 2007, z. 10 (410).
• Czajkowski S., Hymn [w:] Od psalmu i hymnu do songu i Liedu. Zagadnienia genologiczne: rodzaj – gatunek – utwór, Kraków 1998 (Muzyka i Liryka, 7).
• Czyżewski K., Człowiek pogranicza – Arvo Pärt [w:] Arvo Pärt. Człowiek pogranicza, Sejny 2003.
• Dorożała-Brodniewicz T., Hymn w perspektywie genologicznej, „Musica Sacra Nova” 2009/2010, nr 3/4.
• Forstner D., Świat symboliki chrześcijańskiej, Warszawa 1990.
• Golianek R.D., Muzyka programowa XIX wieku. Idea i interpretacja, Poznań 1998.
• Hillier P., Arvo Pärt [w:] Grove Music Online, red. L. Macy; dostępny w Internecie: (subscription access).
• Hillier P., Arvo Pärt, Nowy Jork 1997.
• Janicka-Słysz M., Pärt Arvo [w:] Encyklopedia muzyczna PWM, red. Elżbieta Dziębowska, t. N–Pa, Kraków 2002.
• Jonane J., Te Deum Anthem’s Archetype and its Interpretations in the Composers’ Output in 80th of the 20th Century [w:] Dzieło muzyczne. Archetyp, Bydgoszcz 2006.
• Kähler A., O promieniowaniu w ciszy. Twórczość Arvo Pärta widziana z perspektywy muzyka [w:] Arvo Pärt. Człowiek pogranicza, Sejny 2003.
• Mianowski J., Semantyka tonacji w niemieckich dziełach operowych XVIII–XIX wieku, Toruń 2000.
• Muzzo G.K., An examination of the compositional approach in Arvo Pärt’s „Te Deum” and John Tavener’s „Ikon of Light”, praca doktorska, Athens, The University of Georgia, 2004.
• Pisarenko O., Słuchać ciszy, „Studio” 1997, nr 47.
• Płoskoń K., „Pasja” Arvo Pärta. Między tradycją katolicką a prawosławną [w:] Muzyka religijna – między epokami i kulturami, t. 1, red. K. Turek, B. Mika, Katowice 2008.
• Płoskoń K., Inspiracje tradycją liturgiczną Wschodu i Zachodu w twórczości Arvo Pärta [w:] Muzyka religijna – między epokami i kulturami, t. 2, red. K. Turek, B. Mika, Katowice 2009.
• Płoskoń K., Przemiany techniki „tintinnabuli” w twórczości Arvo Pärta [w:] Styl późny w muzyce, literaturze i kulturze, t. 2, red. E. Borkowska, E. Knapik, Katowice 2006, s. 243–254.

Identifiers

ISSN

2353-7094