„Żeby wierszowi chodziło o życie”. Liryka Bogusława Kierca.

• Authors: Maliszewski Karol
• Languages of publication: PL

Abstracts

EN

“Let the poem be about life”. Bogusław Kierc’s lyrics The author of this article analyzes the poetry of Bogusław Kierc, a poet from Wrocław, pointing to the separateness and originality of this artist. Originality is revealed in risky and bold themes and a form that is a com- bination of something avant-garde with something very traditional. The language used by the poet, concerning ultimate and mystical problems, captivates with harmonious, musical finesse. Pictures in this poetry are seen, heard and experienced. The hero of these poems sees in his somatic and erotic experiences the source of potential mysticism, the possibility of approaching transcendence.

Keywords

PL

BOGUSŁAW KIERC; JULIAN PRZYBOŚ; MIT NARCYZA; DUCHOWOŚĆ; MISTYKA I EROTYZM

EN

BOGUSŁAW KIERC; JULIAN PRZYBOŚ; NARCISSUS MYTH; SPIRITUALITY; MYSTICISM AND EROTICISM

• Publisher: Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu
• Journal: DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu
• Year: 2018
• Volume: 26
• Pages: 204-219

Contributors

author

Maliszewski Karol

References

• 1. B. Kierc, Przyboś i, Wrocław 1976, s. 9.
• 2. Tamże, s. 15.
• 3. Tamże, s. 21.
• 4. Listy Juliana Przybosia do rodziny 1921– 1931, oprac. A. Przyboś, Kraków 1974.
• 5. B. Kierc, Przyboś..., s. 81.
• 6. Tamże, s. 83.
• 7. Tamże, s. 22.
• 8. Nie waha się również Edward Balcerzan, określający różne style metafizyczności poezji Przybosia w książce Śmiech pokoleń, płacz pokoleń, Kraków 1997, s. 45–58.
• 9. J. Przyboś, Sytuacje liryczne. Wybór poezji, Wrocław 1989, s. 240.
• 10. B. Kierc, Przyboś...,dz. cyt., s. 27.
• 11. Tamże, s. 29–30.
• 12. B. Kierc, Karawadżje (inklinacje i konfabulacje), Szczecin 2016, s. 25.
• 13. Tamże, s. 17.
• 14. R. Cieślak, P. Urbański, Bogusława Kierca poszukiwanie „międzyludzkiego człowieczeństwa”, [w:] Ja, autor. Sytuacja podmiotu w polskiej literaturze współczesnej, pod red. D. Śnieżki, Warszawa 1996, s. 201.
• 15. Ten i pozostałe w tym fragmencie cytaty pochodzą ze zbioru Bogusława Kierca pt. Plankton (Wrocław 2006).
• 16. „Pochłanianie bytu i bycia...”. Z Bogusławem Kiercem rozmowa w drodze, [w:] K. Maliszewski, Pociąg do literatury. Szkicownik literacki z Dolnego Śląska, Wrocław 2010, s. 158.
• 17. Tamże.
• 18. Rzeczywiście idzie mi o to, żeby szło o życie, żeby wiersz chodził i żeby wierszowi chodziło. O życie. O życiu. Żeby całkiem był do życia – pisze Kierc w wyznaniu Rzecz dla mnie, jako poety, najważniejsza. Zob. „Topos” 2003, nr 6, s. 186–187.
• 19. Wiersz jest dla Bogusława Kierca taką cielesno-duchową istotą, taką ludzko- boską rzeczywistością, która wobec swojego autora i czytelnika staje niczym pełny człowiek, obdarzony wolną wolą znaczeń, zawsze nieograniczonych, i dla autora oraz dla czytelnika nieprzewidywalnych. I dopiero taka cielesno-duchowa natura wiersza pozwala naprawdę odczuć czym jest mistyczna ekstaza, gdy wyzwalając się z ciała wyzwalamy się z władzy wyobraźni zawsze tyleż duchowej, co cielesnej (P. Matywiecki, Bogusław Kierc, https:// culture.pl/pl/tworca/boguslaw-kierc, data dostępu: 25.09.2018).
• 20. Ten i pozostałe w tym fragmencie cytaty pochodzą z książki Bogusława Kierca pt. Karawadżje (inklinacje i konfabulacje), Szczecin 2016.