Artykuł podejmuje temat aktywności społeczno-oświatowej osób starszych. Na wstępie autor przedstawia rozważania teoretyczne nad rozróżnieniem pojęć aktywności i akty-wizacji. Celem artykułu jest ukazanie, jakie mogą być formy aktywności człowieka starszego z perspektywy dwóch stylów życia w starości: biernego i aktywnego, które mogą stać się ele-mentami wychowania do starości. W artykule zaprezentowane zostały różne obszary, formy i sposoby spędzania czasu przez seniorów. Autor odnosi je do modelu dobrego (pomyślnego) starzenia się, który ma być funkcją mądrej i intensywnej aktywizacji seniorów. Zaproponowany przez niego proces aktywności społeczno-oświatowej seniorów może sprzyjać ich osobistej sa-tysfakcji życiowej, ale także w wymiarze społecznym wpływać na satysfakcję życiową szerszej zbiorowości osób w wieku podeszłym. Nadziei na jej wzmocnienie upatruje autor w stale roz-szerzanym współcześnie zakresie form aktywności seniorów. W artykule postuluje również o mądre wychowanie do starości, nastawione na kreacje życia seniorów.