Nazwy własne we włoskich przekładach Rodziny Połanieckich Henryka Sienkiewicza

• Authors: Skuza Sylwia

Title variants

EN

Henryk Sienkiewicz’ Children of the Soil in the Italian translation

• Languages of publication: PL

Abstracts

EN

The paper’s objective is to analyse two Italian translations of Henryk Sienkiewicz’s novel Children of the Soil. The first translator was a Neapolitan named Federigo Verdinois, who worked with Sienkiewicz’s permission. The second translator, however, remains anonymous due to the lack of Sienkiewicz’s consent to translate his novel, which in northern Italy (Milano, Florence) had been released in some successful editions that profited only the publishers. Although Verdinois translated Children of the Soil from the Russian version, his work, compared to the second translation, can be recognised as better in evaluation. The analysis of the anonymous translation suggests that the novel was translated hurriedly, negligently (editorial issues), and was severely abridged, which caused a significant decrease in its literary value in comparison to the original.

Keywords

EN

Henryk Sienkiewicz; Translation; Federigo Verdinois; Italian Cultural Reality

• Publisher: Associazione Italiana Polonisti (AIP)
• Journal: pl.it / rassegna italiana di argomenti polacchi
• Year: 2020
• Issue: 11
• Pages: 86-101

Contributors

author

Skuza Sylwia

• Nicolaus Copernicus University in Toruń

References

• Sienkiewicz H. (2008) [1894], Rodzina Połanieckich, Wydawnictwo Zielona Sowa, Kraków.
• Sienkiewicz H. (1900), La famiglia Polanieski, przeł. F. Verdinois, Libreria Detken & Rocholl, Napoli.
• Sienkiewicz H. (1900), La famiglia Polaniecki, przeł. anonim, Casa Editrice Baldini Castoldi, Milano.
• Amenta A. (2014), Le sorelle Garosci traduttrici dal polacco, w: Ciccarini M., Salwa P. (red.), Maestri della polonistica italiana. Atti del convegno dei polonisti italiani, Accademia Polacca delle Scienze, Roma: 27-35.
• Bagajewa I. (1993), O nazwach geograficznych w ujęciu translatorycznym, w: Grucza F. (red.), Przyczynki do teorii i metodyki kształcenia nauczycieli języków obcych i tłumaczy w perspektywie wspólnej Europy, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa: 111-117.
• Bernardini L. (2017), Non (solo) Quo vadis. Note sulla ricezione italiana delle opere di Henryk Sienkiewicz, w: Gagetti E., Woźniak M. (red.), Quo vadis la prima opera transmediale, Accademia Polacca delle Scienze, Roma: 209-225.
• Białek E. (2014), Nazwa własna w leksykografii i dydaktyce przekładu, “Rocznik Przekładoznawczy”, 9: 281-301.
• Burkhardt H. (2008), Kulturemy i ich miejsce w teorii przekładu, “Język a Kultura”, 20: 197-209.
• Dwilewicz B. (2019), O nazwach własnych w litewskim przekładzie Krzyżaków Henryka Sienkiewicza, “Bibliotekarz Podlaski”, 2: 235-247.
• Cieślikowa A. (1996), Jak ocalić w tłumaczeniu nazwy własne, w: Konieczna-Twardzikowa J., Filipowicz-Rudek M. (red.), Między oryginałem a przekładem, t. II: Przekład, jego tworzenie się i wpływ, Tertium, Kraków: 311-320.
• Gerlecka R. (1963), Henryk Sienkiewicz w oczach Lwa Tołstoja, “Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska”, XVIII: 234-248.
• Hejwowski K. (2004), Kognitywno-komunikacyjna teoria przekładu, PWN, Warszawa.
• Krzyżanowski J. (1954), Kalendarz życia i twórczości Henryka Sienkiewicza, PIW, Warszawa.
• Krzyżanowski J. (1976), Twórczość Henryka Sienkiewicza, PIW, Warszawa.
• Kulczycka-Saloni J. (1966), Henryk Sienkiewicz, Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych, Warszawa.
• Lukszyn J. (1993), Tezaurus terminologii translatorycznej, PWN, Warszawa.
• Nowakowska-Kempna I. (1979), Transpozycje nazw własnych z języka polskiego na języki południowosłowiańskie, Uniwersytet Śląski, Katowice.
• Skuza S. (2018), Cristina Agosti-Garosci i Clotilde Garosci: zapomniane tłumaczki największych dzieł literatury polskiej na język włoski, “Rocznik Przekładoznawczy”, 13: 211-233.
• Szczublewski J. (2006), Sienkiewicz. Żywot pisarza, W.A.B., Warszawa.
• Wachnowska H., Świerczyńska D. (2015), Bibliografia literatury polskiej. “Nowy Korbut”. Henryk Sienkiewicz, Instytut Badań Literackich PAN, Warszawa.
• Wilkoń A. (1970), Nazewnictwo w utworach Stefana Żeromskiego, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław.
• Verdinois F. (1920), Ricordi giornalistici, Giannini, Napoli.
• Vlahov S., Florin S. (1986), Neperovodimoe v perevode, Vysšaja škola, Moskva.
• Żabski T. (1998), Sienkiewicz, Wydawnictwo Dolnośląskie, Wrocław.