Prawo do odliczenia podatku od towarów i usług a dochowanie należytej staranności przez podatnika przy weryfikowaniu kontrahentów

• Authors: Marek Kopyściański

Title variants

EN

A right to deduct the imput tax on goods and services and due diligence by the taxpayer when verifying contractors

• Languages of publication: PL

Abstracts

PL

Podstawowym prawem wynikającym z dyrektywy Rady 2006/112/WE jest prawo do odliczenia podatku naliczonego, które to prawo może zostać — wyjątkowo tylko — ograniczone przez państwa członkowskie. Zarówno polskie, jak i unijne przepisy nie definiują pojęć „należyta staranność” oraz „dobra wiara”. Pojęcia te są tak zwanymi klauzulami generalnymi i zdefiniowane zostały na potrzeby prawa do odliczenia podatku VAT jedynie w orzecznictwie TSUE. Zapewniają one — przy dokonywaniu konkretnej oceny stanu faktycznego — tak zwany luz interpretacyjny, który pozwala uwzględnić kryteria pozaprawne mające znaczenie w funkcjonowaniu obrotu gospodarczego. Wydaje się, że nie jest możliwe precyzyjne i zarazem niebudzące kontrowersji w procesie stosowania prawa zdefiniowanie pojęć „należyta staranność” czy „dobra wiara”. Należy postulować rozumienie należytej staranności jako zwykłej kupieckiej, zwyczajowo przyjętej staranności, która związana jest z przekonaniem, że towar czy też usługa nie jest dokonana/wykonana przez osobę zamierzającą „obejść” przepisy prawa podatkowego. Podatnik powinien dochować minimum staranności i dobrej wiary przy sprawdzaniu kontrahenta, a nie za organy podatkowe poszukiwać nieuczciwych przedsiębiorców.

EN

The primary right arising from the Council Directive 2006/112/EC is a right to deduct input tax which may be limited by member states only in exceptional situations. Neither national nor European Union legislation define the concepts of “due diligence” and “good faith”. These concepts are so-called general clauses and they have been defined for the purpose of the right to deduct VAT only in the case law of the CJEU. While making a specific assessment of facts, they ensure a socalled interpretation margin that makes it possible to take non-legal criteria significant for business operations into account. Defining the concepts of due diligence or good faith in a precise manner without evoking controversy seems to be impossible in the process of application of the law. Due diligence should be suggested to be understood as regular merchant’s, commonly adopted diligence that is related to, inter alia, the conviction that goods are not provided or a service is not performed by a person intending to “bypass” tax law provisions. A taxable person should exercise minimum diligence and good faith while checking a counterparty rather than look for unfair entrepreneurs doing the job of tax law enforcement.

Keywords

PL

podatek od wartości dodanej; podatek od towarów i usług; należyta staranność; kryteria należytej staranności; weryfikacja podatnika; podatek naliczony; podatek należny

EN

value added tax; tax on goods and services; due diligence; due diligence criteria; verification of a taxable person; input tax; due tax

• Publisher: Wydawnictwo Uniwersytetu Wroclawskiego
• Journal: Przegląd Prawa i Administracji
• Year: 2020
• Volume: 120
• Issue: Tom 1
• Pages: 631 - 641

Contributors

author

Marek Kopyściański

• Uniwersytet Wrocławski