1 Margaret Morse, Sztuka w cyberprzestrzeni, „Magazyn Sztuki”, nr 2–3/1993, s. 316.
2 P. Zawojski. Klasyczne dzieła sztuki nowych mediów, Instytucja Kultury Katowice – Miasto Ogrodów, Katowice 2015.
3 Była to ustawa „wolnościowa”, którą w gruncie rzeczy można nazwać ustawą środowiskową, niemal całkowicie przekazywała ona bowiem kwestie zarządzania szkolnictwem wyższym środowisku akademickiemu. Jej treść doskonale oddaje atmosferę politycznego przełomu oraz związanych z nim ogromnych nadziei środowiska akademickiego na odzyskanie szkolnictwa wyższego (Dominik Antonowicz, Między siłą globalnych procesów a lokalną tradycją, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń 2015).
5 Don Forresta, Alain Mergier, Bernhard Serexe, Ewolucja interfejsu. Między sztuką a technologią, tłum. Ola i Wojciech Kubińscy, „Magazyn Sztuki”, nr 13–14 (1–2)/1997, s. 110 (tekst na zlecenie Rady Europy).
6 Percepcja konceptualnokontemplacyjna to utrwalony historycznie kontakt z dziełem sztuki polegający na kontemplacyjnym przeżyciu oraz interpretacji jego formy w dyspozytywie proscenicznym. Percepcja operacyjna odnosi się do artefaktów interaktywnych, kontakt z dziełem ma charakter dialogiczny, a percypujący podmiot przekształca strukturę dzieła zaproponowaną przez autora w dyspozytywie instalacyjnym nieproscenicznym.
7 A. Porczak, Ciało jako switch, „Kultura Współczesna”, nr 1–2/2000 (Estetyka (im) materii), s. 180.
8 W. Welsch, Nasza postmodernistyczna moderna, Oficyna Naukowa „Terminus”, Warszawa 1998.
9 R. Kluszczyński, Film, wideo, multimedia, Instytut Kultury, Warszawa 1999, s. 7.
10 „Wszystkoizm” – tendencja do robienia wszystkiego, w tym kontekście kształcenie w ramach kierunku unikające wspólnych dla jednostki celów i strategii. „Wszystkoizm” – pot. „dążenie do zdobycia wiedzy o wszystkim”: http://sjp.pwn.pl/sjp/wszystkoizm;2538294 [dostęp: 15.01.2017].
11 R. Kluszczyński, Interaktywne media sztuki, red. A. Porczak, Wydawnictwo Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, Kraków 2009.
12 Z. Bauman w Socjologii pisze: […] odbiorcy przeciętni, pozbawieni specyficznego wykształcenia, nie są w stanie zbadać wiarygodności informacji, którym mogą tylko zawierzyć, ufni w mądrość i prawdomówność osób oraz organizacji (kościołów, uniwersytetów, centrów badawczych) dostarczających wiadomości wraz z gwarancją ich rzetelności. Oba […] rodzaje legitymizacji – tradycjonalna i charyzmatyczna – mają jedną cechę wspólną: domagają się, aby ludzie wyrzekali się prawa do własnych wyborów i przekazywali je innym jednostkowym bądź zbiorowym podmiotem Wyrzeczenie to nader często łączy się ze zrzuceniem z siebie odpowiedzialności. Cytat z: Współczesne pytania wokół relacji „mistrz-uczeń”, http://gazeta.us.edu.pl/node/194851 [dostęp: 15.01.2017].