PL
W artykule został przedstawiony fenomen kulturowy, jakim w kontekście wileńskim jest powstanie i rozwój zbioru popularnych wśród katolików na świecie praktyk religijnych znanych pod nazwą „kult Bożego Miłosierdzia”. W drugiej części pracy autorka, przez pryzmat teorii konfliktu, poszukuje odpowiedzi na pytanie czy i w jaki sposób ów kult mógł połączyć zwaśnione grupy etniczne współzamieszkujące od wieków jedną przestrzeń miejską – polską i litewską – na gruncie uniwersalnej, z założenia zdolnej do przełamania podziału etnicznego w mieście, praktyki religijnej. Autorka podejmuje też próbę wskazania czynników, które od okresu międzywojennego do czasów współczesnych udaremniały szanse rozwoju kultu Bożego Miłosierdzia wśród mieszkańców litewskiej stolicy w formie zaproponowanej przez polską świętą – siostrę Faustynę, blokując tym samym szanse na rozwój ruchu turystycznego zorientowanego na promocję miasta i regionu jako światowego centrum Bożego Miłosierdzia.