PL
Działalność pierwszych związków chłopskich na Ukrainie całkowicie mieściła się w granicach obowiązującego ustawodawstwa, a mianowicie Dekretu z 18 lutego 1905 r., który rozpoczął kampanię wyrokową, mimo że same związki były kwalifikowane jako nielegalne stowarzyszenia. Po ogłoszeniu Manifestu 17 października, przedstawiającego różne wolności, w tym „stowarzyszeń oraz organizacji”, rozpoczął się krótki legalny okres otwartej działalności Ogólnorosyjskiego Związku Chłopskiego (OZCh). Został opracowany program przemian demokratycznych przez centralne organy Związku Chłopskiego, a jego jednostki realizowały taktykę „pokojowej ofensywy” na właścicieli majątków (ziemian) oraz władze lokalne, powstrzymując chłopów przed radykalnymi działaniami. Zaznaczony okres skończył się okrutnymi represjami na szeroką skalę przeciwko przewodniczącym i członkom OZCh na przełomie 1905 i 1906 r. Dekret z 4 marca 1906 r. „O tymczasowym regulaminie dotyczącym Stowarzyszeń i Związków” na poziomie ustawodawczym uniemożliwił dalszą otwartą działalność organizacji Związku Chłopskiego. Z kolei zebrania chłopskie o różnym poziomie w latach 1906-1907 zademonstrowały wzrost nastrojów rewolucyjnych. Ciągłe prześladowania oraz zakończenie rewolucji stały się przyczyną upadku organizacji Związku. Szeroki zakres i poparcie działalności OZCh przez prostych chłopów przyczyniło się do dostrzeżenia przez władzę ogromnego zagrożenie z ich strony. Władza zdecydowała się na zastosowanie środków represyjnych, co spowodowało nie tylko utratę możliwości pokojowego dialogu z chłopami, ale także zniszczenie zalążków stowarzyszenia obywatelskiego w wiosce.
EN
The activity of the first Peasant Unions in Ukraine confined within the limits of the current legislation – namely, the Decree on February 18, 1905, which started the judgement campaign, although the unions were established as unlawful societies. A short period of ARPU open legal activities began after the announcement of the Manifesto on October 17 that proclaimed various freedoms, including "meetings and organizations". The central authorities of the Peasant Union worked out the democratic reforms program and its centers implemented the tactics of "peaceful attack" on the landowners and local authorities, keeping the peasants from radical actions. This period ended with the widespread brutal repression against the ARPU leaders and members at the end of 1905 – at the beginning of 1906. The Decree on March 4, 1906 “On the Temporary Rules of Societies and Unions” at the legislative level made it impossible to continue the open Peasant Union organizations activities. In its turn, the peasant congresses of various levels in 1906-1907 showed revolutionary sentiment growth. The constant pursuit and the completion of the revolution caused the decline of the Union institutions. Thus, the authorities saw a huge threat in the breadth and scope of the activities supported by simple peasants and decided to use the repressive means, while the possibility of a dialogue with the peasants for the reform of the agrarian and political sphere was lost, and the beginnings of a civil society in the country were destroyed.
DE
Die Tätigkeit der ersten Bauernunion in der Ukraine wurde im Rahmen der geltenden Gesetzgebunggeregelt, nämlich im Dekret vom 18. Februar 1905, das die Verurteilung der Kampagne gestartet hat, obwohl die Unionen als rechtswidrige Gesellschaften gegründet wurden. Eine kurze Zeit der ARBU offenen rechtlichen Tätigkeiten begann nach der Ankündigung des Manifests am 17. Oktober, das verschiedene Freiheiten proklamiert hat, darunter "Treffen und Organisationen". Die zentralen Behörden der Bauernunion erarbeitete das demokratische Reformprogramm und seine Zentren implementierten die Taktik des "friedlichen Angriffs" auf die Grundbesitzer und lokalen Behörden, um die Bauern von radikalen Aktionen ab zu halten. Diese Periode endete mit der weit verbreiteten brutalen Repression gegen die ARBU Führer und Mitglieder Ende des Jahres 1905 bis Anfang 1906. Das Dekret vom 4. März 1906 machte es unmöglich, die offenen Tätigkeiten der Bauernunion fortzusetzen. Seinerseits zeigten Bauernkongresse auf verschiedenen Ebenen in 1906-1907 die Entwicklung der revolutionären Stimmung. Die ständige Verfolgung und die Vollendung der Revolution verursachten den Rückgang der Institutionen der Union. So sahen die Behörden eine große Bedrohung in der Breite und dem Umfang der von einfachen Bauern unterstützten Tätigkeiten und entschieden, repressive Mittel zu nutzen, weil die Möglichkeit eines Dialogs mit den Bauern für die Reform der Agrar- und politischen Sphäre verloren war, und die Anfänge einer Zivilgesellschaft im Land zerstört wurden.