Pole czerwieni w wierszach Juliana Tuwima

• Authors: Adrianna Seniów

Title variants

EN

The field of colour red in the poems by Julian Tuwim

• Languages of publication: PL

Abstracts

EN

The linguistic exponents of the colour red in Julian Tuwim’s poetry are both primary and secondary names of the colour red, with the latter dominated by expressions referring to the prototypes of fire and blood. For the sake of creating poetic images of human appearance, his physiology and emotions Tuwim used conventional connotations of the colour red. However, what draws attention is the poet’s proneness to the description of morbidity and ugliness. Additionally, the colour red and its synonymous names were used for the linguistic creation of political events and the description of nature. What is interesting is the phenomenon of frequent occurrence of the colour discussed in the autothematic poems, in which the colour reflects unusual fervency of the poetic afflatus and the toil of creative work.

Keywords

PL

stylistyka; semantyka barw; styl poetycki

EN

stylistics; semantics of colours; poetic style

• Publisher: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
• Journal: Studia Językoznawcze. Synchroniczne i diachroniczne aspekty badań polszczyzny
• Year: 2013
• Volume: 12
• Pages: 165-187

Contributors

author

Adrianna Seniów

• Uniwersytet Szczeciński

References

• Badyda E., Świat barw – świat znaczeń w języku poezji Zbigniewa Herberta, Gdańsk 2008.
• Bal A., Kolor złoty i srebrny w metaforach Bohdana Zaleskiego, „Język Polski” 2004, z.4.
• Białoskórska M., Pole błękitu w lirykach Leopolda Staffa, w: Barwa w języku, literaturze i kulturze, red. E. Komorowska, D. Stanulewicz, Szczecin 2010.
• Białoskórska M., Właściwości semantyczno-stylistyczne barwy białej tryptyku Zimowe, białe sny Leopolda Staffa na tle polszczyzny XX wieku, w: Barwa w języku, literaturze i kulturze, t. I, red. E. Komorowska, D. Stanulewicz, Szczecin, 2010.
• Burker M., Słownik obrazów i symboli religijnych, Poznań 1989.
• Cieślak T., Julian Tuwim – zapomniany i przypomniany, w: Julian Tuwim. Biografia, twórczość, recepcja, red. K. Ratajska, T. Cieślak, Łódź 2007.
• Głowiński M., Wstęp, w: J. Tuwim, Wiersze wybrane, Kraków 1964.
• Gross R., Dlaczego czerwień jest barwą miłości, przeł. A. Porębska, Warszawa 1990.
• Handke K., Polszczyzna Stefana Żeromskiego, Warszawa 2012.
• Komorowska E., Barwa w języku polskim i rosyjskim. Rozważania semantyczne, Szczecin 2010.
• Kopaliński W., Słownik symboli, Warszawa 1990.
• Kurek M., Kolor w poezji Stanisława Grochowiaka, „Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Językoznawcza” IV (XXIV) Poznań 1997.
• Matywiecki P., Twarz Tuwima, Warszawa 2007.
• Michałowski P., Kolor w poezji, w: Barwa w języku, literaturze i kulturze, red. E. Komorowska, D. Stanulewicz, Szczecin 2010.
• Rychter J., Konotacje semantyczne przymiotnika „złoty” w utworach poetyckich Juliusza Słowackiego, „Studia Językoznawcze” Synchroniczne i diachroniczne aspekty badań polszczyzny 2004, t. 3.
• Seniów A., Barwa złota w utworach lirycznych Juliana Tuwima, „Studia Językoznawcze”. Synchroniczne i diachroniczne aspekty badań polszczyzny 2012, t. 11.
• Skubalanka T., O stylu poetyckim i innych stylach języka, Lublin 1995.
• Słownik języka polskiego, red. W. Doroszewski, t. I-XI, Warszawa 1958-1962.
• Sokólska U., Świat barw w Łące i w Sadzie rozstajnym, w: Twórczość B. Leśmiana. Studia i szkice, red. T Cieślak, B. Stelmaszczyk, Kraków 2000.
• Tokarski R., Semantyka barw we współczesnej polszczyźnie, Lublin 2004.
• Tuwim J., Dzieła, t . I, Kraków 1955.
• Wróblewski P., Przestrzeń „wszystkimi barwami świata” malowana – o barwach w „Nad Niemnem” Elizy Orzeszkowej, w: Wokół „Nad Niemnem”, red. J. Sztachelska, Seria V, Białystok, 2001.
• Zaręba A., Nazwy barw w dialektach i historii języka polskiego, Wrocław 1954.