Leibniz: Personal Identity and Sameness of Substance

• Authors: Gut Przemysław

Title variants

PL

Leibniz: osobowa identyczność i tożsamość substancji

• Languages of publication: EN

Abstracts

EN

Leibniz’s theory of personal identity has been the object of numerous discussions and various interpretations. In the paper I contrast my view on Leibniz’s solution to the problem of personal identity with the view of Margaret Wilson and Samuel Scheffler. They both claimed that Leibniz failed to formulate a coherent, uniform and tenable theory of personal identity. His stance – as they state – contains so many inconsistencies that it cannot be adopted as a satisfactory solution to this problem. I disagree with this opinion. It is my conviction that a more inquisitive analysis of Leib­niz’s texts leads to the conclusion that such severe criticism of the results of Leibniz’s studies of personal identity is ill-founded. My paper consists of two parts. In the first part—drawing on suggestions made by Vailati, Thiel, Noonan, and Bobro—I attempt to present the essential arguments against the interpretation offered by M. Wilson and S. Scheffler. In the se­cond part I address two issues. First, I try to discuss the reasons which Leibniz listed to support his thesis that personal identity requires both the continuity of substance and the continuity of some psychological phenomena. Then, I turn to identifying Leibniz’s arguments which support the thesis that what ultimately provides a person with identity is their substantial principle, i.e. the soul or “I.”

PL

Teoria Leibniza na temat osobowej identyczności jest od dawna przedmiotem licznych sporów i rozbieżności interpretacyjnych. W niniejszym artykule zestawiam mój pogląd na temat tego, co faktycznie uważał Leibniz za podstawę bycia tą samą osobą z poglądem, który został sformułowany przez Margaret Wilson i Samuela Schefflera. Ich zdaniem Leibniz nie przedstawiał spójnej, jedno­litej i przekonującej teorii osobowej identyczności. Jego stanowisko — jak utrzymują ci autorzy — zawiera w sobie zbyt wiele niekonsekwencji, aby można je było uznać za satysfakcjonujące roz­wiązanie tego zagadnienia. Nie zgadzam się z tą opinią. W moim przekonaniu bardziej wnikliwy ogląd tekstów Leibniza pozwala stwierdzić, że nie ma podstaw do tak krytycznej oceny wyników Leibniza w kwestii osobowej identyczności. Artykuł składa się z dwóch części. W części pierwszej — korzystając z sugestii podanych przez Vailatigo, Thiela, Noonana i Bobro — staram się przed­stawić główne argumenty przeciwko interpretacji Wilson i Schefflera. W części drugiej poruszam dwie kwestie. Najpierw omawiam powody, które Leibniz wymieniał celem uzasadnienia tezy, że osobowa identyczność wymaga zarówno ciągłości substancji, jak i ciągłości pewnych fenomenów psychologicznych. Następnie przedstawiam argumenty Leibniza na rzecz tezy, że tym, co ostatecz­nie nadaje identyczność osobie, jest jej substancjalna zasada, czyli dusza lub „ja”.

Keywords

PL

Leibniz; personal identity; person; substance; sameness; self-consciousness; memory; Leibniz; osobowa identyczność; substancja; tożsamość; samoświadomość; pamięć

• Publisher: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
• Journal: Roczniki Filozoficzne
• Year: 2017
• Volume: 65
• Issue: 2
• Pages: 93-110

Dates

published

2017-06

Contributors

author

Gut Przemysław

• Wydział Filozofii, Katolicki Uniwersytet Lubelski

References

• Die philosophischen Schriften von G.W. Leibniz. Bd. I-VII, edited by Carl Immanuel Gerhardt. Berlin: Weidmann, 1875–1890 (abbr. GP).
• G.W. Leibniz Philo­sophical Essays. Translated and edited by Roger Ariew and Daniel Garber. Indianapolis and Cambridge: Hac­kett Publishing Co., 1989 (abbr. AG).
• Leibniz, Gottfried Wilhelm. New Essays Concerning Human Under­stand­ing. Translated and edited by Peter Remnant and Jonathan Bennett. 2nd ed. Cambridge: Cambridge University Press, 1996 (abbr. NE).
• Leibniz, Gottfried Wilhelm. Opera philosophica omnia, edited by Johann Eduard Erdmann. Ber­lin: Scientia Verlag Aalen, 1840 (abbr. Erdmann).
• Leibniz, Gottfried Wilhelm. Philo­sophical Papers and Letters. Translated and edited by Leroy E. Loemker. Dordrecht: D. Reidel, 1969 (abbr. L).
• Leibniz, Gottfried Wilhelm. Theodicy: Essays on the Goodness of God, the Free­dom of Man and the Origin of Evil. Translated by Eveleen M. Huggard, edited by Austin Farrer. Oxford: Biblio Bazaar, 2007 (abbr. Theo­dicy).
• Bobro, Marc Elliott. Self and Sub­stance in Leibniz. New York: Springer-Verlag, 2004.
• Curley, Edwin M. “Leibniz on Locke on Personal Identity.” In Leibniz: Critical and Interpre­ta­tive Essays, edited by Michael Hooker, 302–26. Minneapolis, Minn.: University of Min­ne­sota Press, 1982.
• Graganiec, Mariusz. “O tożsamości osobowej. Leibnizjańskie wątki koncepcji Rodericka M. Chis­­holma.” Przegląd Filozoficzny – Nowa Seria 100 (2016). 4: 405–19.
• Jolley, Nicholas. Leibniz and Locke: A Study of New Essays Concerning Human Understanding. Oxford: Claren­don Press, 1986.
• Mates, Benson. The Philosophy of Leibniz: Meta­physics and Language. New York, Oxford: Ox­ford Oxford University Press, 1986.
• Mijuskovic, Ben Lazari. “Locke and Leibniz on Personal Identity.” The Southern Jour­nal of Philo­sophy 13 (1975), 2: 205–214.
• Noonan, Harold W. Personal Identity. London: Routledge, 1989.
• Scheffler, Samuel. “Leibniz on Personal Identity and Moral Personality.” Studia Leibnitiana 8 (1976), 2: 219–240,
• Thiel, Udo. “Personal Identity,” in The Cambridge History of Seventeenth-century Philosophy, edited by Daniel Garber and Michael Ayers, 868–913. Cambridge: Cambridge University Press, 1998.
• Vailati, Ezio. “Leibniz’s Theory of Personal Identity in the New Es­says.” Studia Leibnitiana 17 (1985), 1: 36–43.
• Wilson, Margaret. “Leibniz: Self-Consciousness and Immortality in the Paris Notes and After.” in Margaret Wilson, Ideas and Mechanism, 373–387. Princeton: Princeton University Press, 1999.

Identifiers

DOI

10.18290/rf.2017.65.2-5