Andrejewicz U., 2001, Polskie zaimki rzeczowne w ujęciu gramatycznym, Białystok.
Błaszczak J., 1999, ‘-Kolwiek’ pronouns in Polish: negative polarity items or free choice items or both?, [w:] Beiträge der Europäischen Slavistischen Linguistik (Polyslav) 2, red. K. Böttger, M. Giger, München, s. 51–62.
Bogusławski A., 1998, The semantic primitives ‘someone’, ‘something’ and the Russian contradistinction -нибудь vs. -то, [w:] Funktionswörter im Polnischen, red. M. Grochowski,G. Hentschel, Oldenburg, s. 33–53.
Cyra K., 2001, Czy rzeczywiście „ktokolwiek” znaczy ‘każdy’? „Polonica” XXI, s. 69–76.
Danielewiczowa M., 1998, O szczególnych właściwościach 1.os. l. poj. czasu teraźniejszego pewnych czasowników mentalnych, „Prace Filologiczne” XLIII, s. 119–129.
Dróżdż-Łuszczyk K., 2006, Studium konstrukcji elektywnych we współczesnej polszczyźnie, Warszawa.
Grochowski M., 1997, O strukturze semantycznej zdań z zaimkiem „ktokolwiek”, „Polonica” XVIII, s. 103–113.
Grochowski M., 2000, Funkcja intratekstualna leksemów a ich cechy gramatyczne (analiza wyrażenia „wszelki”), „Poradnik Językowy” 5, s. 1–10.
Grzegorczykowa R., 1972, Funkcje semantyczne tzw. zaimków nieokreślonych w języku polskim, „Prace Filologiczne” XXII, s. 63–83.
Grzegorczykowa R., 1987, Zaimki uogólniające a mechanizmy tworzenia zdań ogólnych, „Prilozi MANU” XII, 2, s. 133–140.
Grzegorczykowa R., 2010, Wprowadzenie do semantyki językoznawczej, Warszawa.
Karolak S., 1987, O nieokreśloności, [w:] Studia gramatyczne bułgarsko-polskie II. Określoność / nieokreśloność, red. V. Koseska-Toszewa, J. Mindak, Wrocław, s. 41–64.
Kiklewicz A., 1993, Dlaczego „ktokolwiek” znaczy ‘każdy’, a „ktoś” znaczy ‘nikt’? „Poradnik Językowy” 9–10, s. 518–523.
Kiparsky P., Kiparsky C., 1971, Fact, [w:] Progress in Linguistics, red. M. Bierwisch, R. Heidolph, The Hague, s. 143–173.
Laskowski R., 1998, Zagadnienia ogólne morfologii, [w:] Gramatyka współczesnego Języka Polskiego. Morfologia, red. R. Grzegorczykowa, R. Laskowski, H. Wróbel, Warszawa, s. 27–86.
Milewski T., 1965, Językoznawstwo, Warszawa.
Nagórko A., 1996, Zarys gramatyki polskiej, Warszawa.
Padučeva E.V., 1992, Wypowiedź i jej odniesienie do rzeczywistości (referencyjne aspekty znaczenia zaimków), Warszawa.
Růžička R., 1973, Indefinite pronouns and quantification (кто-тo and кто-нибудь in modern standard Russian), [w:] Liczba, ilość, miara, red. Z. Topolińska, M. Grochowski, Wrocław, s. 49–75.
Szumska D., 2007, Przymiotnik jako przyłączone wyrażenie predykatywne. Analiza formalizacji struktur propozycjonalnych w warunkach predykacji niezdaniotwórczej, Kraków.
Szupryczyńska M., 1980, Opis składniowy polskiego przymiotnika, Toruń.
Topolińska Z., 1977, Wyznaczoność (tj. charakterystyka referencyjna) grupy imiennej w tekście polskim. II. Argumenty niescharakteryzowane, grupy generyczne, „Polonica” III, s. 59–78.
Topolińska Z., 1984, Składnia grupy imiennej, [w:] Gramatyka współczesnego języka polskiego. Składnia, red. Z. Topolińska, Warszawa, s. 301–389.
Wajszczuk J., 2010, Functional class (so called „part of speech”) assignment as a kind of meaning-bound word syntactic information, “Cognitive Studies” / “Études Cognitives” 10, s. 15–33.
Wierzbicka A., 1969, Dociekania semantyczne, Wrocław.
Wierzbicka-Piotrowska E., 2011, Polskie zaimki nieokreślone. Wybrane zagadnienia semantyczne, syntaktyczne i pragmatyczne, Warszawa.
Wróbel H., 2001, Gramatyka języka polskiego, Kraków.