PL
Niemcy jako jeden z pierwszych krajów na świecie wprowadziły powszechne i obowiąz-kowe ubezpieczenie pielęgnacyjne. Społeczne ubezpieczenie pielęgnacyjne GPV zabez-piecza 90% mieszkańców, pozostałe 10% ubezpiecza się prywatnie. Finansowanie części społecznej opiera się na składkach od dochodu oraz mechanizmie repartycyjnym uruchamiającym redystrybucję dochodów między pokoleniami. Jednak w starzejącej się populacji, ze zmniejszającą się liczbą osób pracujących i rosnącą liczbą emerytów intensywnie korzystających ze świadczeń opiekuńczych, stabilność takiego rozwiązania w długim okresie jest zagrożona. W szczególności młodsze pokolenia obawiają się, że w przyszłości będą musiały płacić podwójnie, za siebie i za pokolenia swoich rodziców i dziadków. Zmiana paradygmatu finansowania systemu, choć nieuchronna, nie jest łatwa do przeprowadzenia.
EN
Germany, as one of the first countries in the world, introduced mandatory insurance for long-term care in 1995. The statutory system (Gesetzliche Pflegeversicherung) covers 90% of German population, with remaining 10% covered by the private insurance. The sta- tutory system relies on wage-based premiums (payroll tax). It is a pay-as-you-go scheme which allows for a comprehensive intergenerational redistribution of income. However, in an ageing population with fewer working adults and more pensioners (who benefit from the long-term care most), this system is not sustainable in the long run. A change of the funding paradigm is needed. Yet, given the concern of younger generations about the increased financial burden (by paying twice in the future, once for the parents' and grandparents' generations and once for themselves), the implementation of the reform is challenging.