PL
Pedagogika miejsc pamięci jest obszarem teorii i praktyki edukacyjnej, który do polskiej dydaktyki przeniknął z doświadczeń pedagogiki niemieckiej, gdzie rozwijał się od lat 70 XX wieku za sprawą stowarzyszenia „Akcja Znak Pokuty”. Z czasem przekształcił się w odrębną formę edukacji historycznej i politycznej. Miejsca pamięci narodowej z racji swego specyficznego charakteru współuczestniczą w realizacji różnorodnych celów oraz funkcji historii. W edukacji pełnią rolę elementu kształtowania świadomości historycznej młodego pokolenia. Miejsca pamięci narodowej posiadają wielki potencjał edukacyjny w zakresie kształtowania historii żywej opartej o emocje i wartości.W przypadku edukacji w miejscach pamięci ważną rolę odgrywa historia regionalna i lokalna.Miejsca pamięci stanową bowiem część dziedzictwa kulturowego i historycznego regionu i powinny być znane uczniom mieszkającym na danym terenie i otoczone ich opieką.Edukacja w miejscach pamięci posiada jeszcze jeden istotny walor, który odnosi się w szczególny sposób do historii najnowszej. Może mianowicie stanowić pomost pomiędzy pokoleniami oraz umożliwia podnoszenie kompetencji kulturowych ucznia.