Od początku lat 90. XX w. większość państw Europy Środkowo-Wschodniej poddanych było procesowi transformacji gospodarczej, której ważną cechę stanowiła odbudowa sektora finansowego działającego na zasadach rynkowych. Towarzyszy temu daleko idąca realizacja idei integracji bardziej i mniej rozwiniętych części naszego kontynentu pod auspicjami Unii Europejskiej (UE). Wśród filarów UE należy wymienić dążenie do ustanowienia wspólnego rynku, pozbawionego (z zasady) przeszkód w międzynarodowym przepływie dóbr rzeczowych, kapitału i usług. W związku z tym europejskie państwa zaliczane do rynków wschodzących zadeklarowały i wdrożyły politykę otwierania się na międzynarodowy przepływ strumieni finansowych. Świadectwem takich tendencji jest silna obecność kapitału zagranicznego w krajowych sektorach bankowych Europy Środkowo-Wschodniej. Jednak światowy kryzys gospodarczy, który (rozpoczynając się w państwach wysoko rozwiniętych) bardzo negatywnie odbił się na gospodarce państw okresu transformacji, zmusił do zastanowienia się, czy kapitałowa zależność banków od zagranicznych korporacji finansowych stanowi istotny czynnik przenoszenia turbulencji z rynku międzynarodowego do krajowego sektora finansowego. Artykuł poświęcono próbie odpowiedzi na to pytanie. (fragment tekstu)
EN
The purpose of this paper is to estimate empirically the relations between credit growth and the presence of foreign banks in the East-Central European countries. A sample of 152 banks from eleven countries (Bulgaria, Croatia, the Czech Republic, Estonia, Hungary, Latvia, Lithuania, Poland, Romania, Slovakia, Slovenia) is used in the analysis. The panel estimation technique is used in regressions. The research results show that foreign banks entry can raise credit growth, but it is also connected with some negative effects, because foreign banks can be treated as a transmission channel of turbulence in international financial markets. (original abstract)