PL
Niniejszy artykuł poświęcony jest problematyce fleksji i derywacji i ich stosunku do leksyki i gramatyki. Pierwsza część traktuje o kryteriach gramatyczności i pokazuje, że kwestia, czy dana jednostka należy do gramatyki, zależy ani od obligatoryjności, ani od regularności i przewidywalności, ani od mechanizmu tworzenia, lecz tylko i wyłącznie od tożsamości semantycznej między formą podstawową a formą tworzoną, co sprawia, że gramatyczność nie ogranicza się do form fleksyjnych, lecz obejmuje też formy derywacyjne. W drugiej części autor udowadnia na przykładzie języka angielskiego, że tak naprawdę nie można mówić o dwóch różnych procesach tworzenia jednostek gramatycznych, czyli fleksji i derywacji, że dokonanie zmian morfologicznych za pomocą morfem sprowadza się do jedynego procesu tworzenia, a mianowicie modyfikacji, przy czym z procesu modyfikacji powstają różne produkty, raz formy a raz słowa, innymi słowy: nie ma fleksji i derywacji, jest tylko modyfikacja dwóch rodzajów, modyfikacja formotwórcza i modyfikacji słowotwórcza.