PL
Powieść Oswalda Wieners "Die Verbesserung von Mitteleuropa" zrodziła się z chęci rozbicia i unicestwienia skonwencjonalizowanych technik narracyjnych i kompozycyjnych, skonwencjonalizowanego języka i wytartych toków myślowych. Poszukiwania autora aspirują do stworzenia utworu literackiego, który nie ma kompozycji о wyraźnie zarysowanym początku, środku i końcu, gdyż Jest to zbyt oczywista konwencja, która skłania czytelnika do bierności, odwołując się do funkcjonujących w nim stereotypów odbioru sztuki. Autor artykułu stara się uchwycić charakterystyczne cechy narracji ww. powieści, która jest logiczną konsekwencją założeń teoretycznych Wienera. Najważniejsze z nich toi fragmentaryczność, absurd, brak elementów łączących strukturą dzieła w całość, dialekt austriacki i in.