PL
3 października 1985 r. o godz. 8 25 odszedł na zawsze Enzo Giudici. Urodzony 24 września 1920 r. w Mussomeli, miał zaledwie 65 lat. Tak skromny na co dzień, uczony ten wywodził się z arystokratycznej rodziny sycylijskiej. Przodkowie jego wnieśli bardzo wiele do kultury światowej! stryjeczny dziadek, Paolo Emiliani Giudici, był znanym krytykiem literatury włoskiej XIX w., ojciec, Paolo Giudici, to znany pisarz, arabista. Mimo wybitnych zdolności i rozległych zainteresowań prof. Giudici jego kariera uniwersytecka nie była usłana różami. Pracował jako lektor języka włoskiego w Tuluzie (1957-1962), był wykładowcą na Uniwersytecie w Lecce, w Salerno oraz w Instytucie Orientalnym w Neapolu (1962-1965). Tam właśnie 1 stycznia 1969 r. został mianowany profesorem. W roku 1971 przeniósł się na wydział literatury Uniwersytetu w Maceracie, a stamtąd - w 1982 r. - do Uniwersytetu Rzym II. Mimo licznych zająć związanych z dydaktyką uniwersytecką prof. Giudici kontynuował swe studia nad literaturą francuską okresu Renesansu, poświęcając szczególną uwagę Renesansowi lyońskiemu. Wydał również sporo dzieł krytycznych na temat literatury francuskiej XVIII w., a także zainteresował swych czytelników esejami z literatury współczesnej (Zola, France, Anouilh, Capuana, Neera, Fleres, Cardarelli etc.). Wśród licznych dzieł prof. Enzo Giudici znajdujemy także prace poświęcone szachom, gdyż tej grze profesor oddawał się z wielkim zapałem. Lyon, miasto, któremu prof. Giudici poświęcił wiele serca i wiedzy, uhonorował go Medalem Lyonu i Nagrodą Honorową Akademii Lyońskiej.