PL
Josephowi Conradowi bardzo zależało na tym, by jego czytelnik mógł, dzięki odpowiednim technikom literackim, widzieć świat opisywany. Sposób patrzenia i postrzegania świata często przybiera szczególne i wielorakie znaczenia w jego prozie, która, w pewnych zwłaszcza utw orach, obfituje we wzmianki, sytuacje, metaforyczne obrazy i aluzje dotyczące tego tematu. Postaci Conrada z napięciem przyglądają się sobie i innym, usiłując dociec prawdy o człowieku w ogóle i o sobie. Są też obserwowane (i oceniane) przez innych ludzi, a także przez sprawiający wrażenie obojętnego wszechświat. Fakt ten wzmaga poczucie, że bohater Conrada stale podlega moralnemu osądowi nie tylko autora i czytelnika, ale także innych postaci oraz nie nazwanego ściśle przez Conrada absolutu, z którym kojarzy się wspominana przez pisarza „praw da wewnętrzna”, istota wszechrzeczy. Zagęszczenie obrazów i aluzji wytw arzających to wrażenie wpływa na intensywność moralnego zaangażowania prozy Conrada. Jego postaci samotnie dokonują wyborów moralnych, nie pozostają jednak bez świadków.