PL
Celem artykułu jest analiza języka Występku, alegorycznej postaci reprezentującej zło w moralitecie XVI-wiecznym. Na podstawie sześciu wybranych moralitetów z drugiej połowy XVI w. oraz dramatu przejściowego z końca XVI w. autorka artykułu analizuje funkcje monologu Występku oraz jego znaczenie jako źródła informacji o osobowości owej postaci, jej sposobu percepcji świata, intencji, stanów emocjonalnych i motywacji. Omówione zostały najczęściej pojawiające się figury retoryczne oraz rejestry używanego przez Występek języka. Autorka artykułu podkreśla również coraz wyraźniejszą dramatyzację monologu Występku oraz opisuje pojawiające się elementy dramatyczne odzwierciedlające przemiany gatunków teatralnych lego okresu.