PL
Ford Madox Ford był zagadkowym człowiekiem i pisarzem. Podobnie jak o Grahamie Greene można o nim powiedzieć, że był dość ekscentryczny w swoim katolicyzmie. Ford był przede wszystkim pisarzem, a dopiero później katolikiem, który unikał w swojej twórczości propagandy i dydaktyzmu. W jego powieściach można jednak odnaleźć głębokie zainteresowanie sprawami moralnymi i metafizycznymi. Przez wielu uznawany za pioniera modernizmu, Ford nie czuł się pewnie w XX w. i był jego ostrym krytykiem. Można go nazwać Eurypidesem jego czasów: on również dostrzegał niebezpieczeństwo, jakie niesie ze sobą odejście od wiary i powierzchowność świeckiego podejścia do życia. W połowie lat trzydziestych Ford osiągnął pewnego rodzaju kompromis z nowym typem społeczeństwa, które narodziło się z początkiem 1 wojny światowej. W powieściach z okresu 1915-1933 obserwujemy rosnącą akceptację egzystencjalnego stosunku do życia, ciągle jednak wyczuwalna jest świadomość istnienia boskości ukryta w tekście w ten sam sposób, w jaki Ford starał się stłumić idealizm w swoim własnym życiu. Twórczość Forda, poprzez minimalizację transcendentalnych aspektów życia i nacisk na kompromis z otaczającym go światem, do którego miał stosunek co najmniej ambiwalentny stanowi więc odzwierciedlenie ówczesnej teologii i filozofii.