PL
Artykuł niniejszy jest poświęcony znaczeniu alternacji formotwórczej we współczesnym języku niemieckim i polskim. Alternacje w obrębie fleksji w obu językach odgrywają bardzo ważną rolę, będąc w wielu wypadkach samodzielnymi wskaźnikami opozycji morfologicznych lub - nawet pozbawione samodzielnej funkcji morfologicznej - towarzysząc w niektórych kontekstach morfemom fleksyjnym i słowotwórczym. Również zakres i stopień produktywności alternacji jest różny w analizowanych językach i zależy od tego, czy mamy do czynienia z fleksją imienną czy czasownikową.