PL
Celem artykułu jest szczegółowa analiza alternacji wokalicznych, zachodzących w obrębie fleksji niemieckiego czasownika. Alternacje te będące integralną częścią morfonologii czasownika służą tutaj w mniejszym lub w większym stopniu sygnalizowaniu kategorii i opozycji gramatycznych w kooperacji z innymi środkami i sygnałami językowymi, tworząc ważny dodatkowy element ułatwiający komunikację językową. Autor ukazuje całą złożoność problematyki morfonologicznej, uwarunkowanej strukturą badanego języka.