PL
W procesie komunikacji językowej inaczej przebiega reali - zacja zamierzonych działań językowych w języku obcym niż ojczystym. Różnice polegają między innymi na tym, że wypowiedzi w języku obcym podporządkowana jest znanej w języku ojczystym operacji myślowo-językowej oraz znanej sytuacji językowej. Sformułowana wypowiedź w języku obcym jest zubożała w formie i często odbiega od treści zawartych w tekście wyjściowym, ponieważ uczący się nie posiada wystarczająoo bogatego słownictwa, dostatecznie wykształconej umiejętności sprawnego przekładu oraz nie posiada określonej wiedzy o wartości komunikacyjnej tekstu. Działania zmierzające do podniesienia efektywności przekładu na język obcy naszkicował autor na przykładzie dwóch tekstów o charakterze relacji i opisu. Przedstawione zostały ich cechy charakterystyczne, które wyróżniają je spośród innych typów tekstów. Wartości komunikacyjne w tekście nie występują oddzielnie, w izolacji. Integrują się one z innymi wartościami, występują z nimi w rozmaitych kombinacjach i przeplatają się wzajemnie. Widać to na przykładzie tekstów prasowych i publicystycznych. Uwzględnienie tych rozmaitych funkojonalno-komunlkacyjnych cech w tekście dydaktycznym, jego kompozycji i architektury wewnętrznej pozwoli słuchaczowi nie tylko wykazać się odpowiednią wiedzą fachową, ale również i umiejętnością posługiwania się tą wiedzą i przekazywania jej w języku obcym.