PL
W niniejszym artykule funkcje imperatyw 2. osoby l. poj. i mn. w języku polskim, wyrażającego żądanie i jego cechy semantyczno-pragmatyczne, zarówno w języku polskim, jak i niemieckim badane są w oparciu o podział trybu rozkazującego na nacechowany i nienacechowany sposób i możliwości użycia imperatywu 2. osoby. Konieczność rozgraniczenia nienacechowanej funkcji imperatywu 2. osoby w języku polskim od nacechowanej wynika ze stosunku żądania nadawcy do adresata lub do odbiorcy, który to stosunek uzależniony jest od konkretnej sytuacji, nadającej relacji "nadawca-odbiorca" specyficzne cechy semantyczno-pragmatyczne.