PL
Przedmiotem artykułu jest opis alternacji wokalicznych, występujących w języku niemieckim, określanych jako wynik metafonii (Umlaut) i służących do tworzenia i sygnalizowania liczby mnogiej wielu niemieckich rzeczowników. Ponieważ alternacje te odgrywają dużą rolę we fleksji języka niemieckiego, badanie ich jest w zupełności uzasadnione dla ustalenia pewnych prawidłowości ich użycia do celów morfologicznych.