PL
Jednym z przejawów rozwoju języków indoeuropejskich jest rozpowszechnione występowanie konstrukcji analitycznych. W języku polskim znajduje to odbicie m. in. w tendencji do używania konstrukcji nominalnych oraz w zjawisku rozprzestrzeniania się wyrażeń przyimkowych. Artykuł jest próbą konfrontacji rodzimych koncepcji dotyczących przyczynowości wspomnianych wyżej procesów z uniwersalistyczną teorią rozwoju języka proponowaną przez Theo Vennemanna.