PL
Opis funkcjonowania społeczności polskich szkół na Litwie w świetle narracji jej członków ukazuje złożony obraz lokalnych strategii i technik konstruowania tożsamości narodowej na litewskim pograniczu kulturowym. Analiza materiału badawczego skoncentrowana jest na odtworzeniu różnorodności dyskursu tożsamości narodowej oraz na opisie zjawisk jej nabywania, prezentowania i argumentowania. Opisane wzory identyfikacji: „Polskość to jest dla mnie wszystko”, „Polskość to polska kultura”, „Polskość to wolność wyboru”, „Polskość – nie wiem …”, pokazują jej przemiany na przestrzeni kilku dziesięcioleci, pod wpływem bezpośrednich wydarzeń społecznych i politycznych oraz szerszych procesów kulturowych. Społeczne funkcje narracji polskości na Litwie związane są z przekazem skierowanym do różnych odbiorców: członków własnej spo-łeczności, litewskiej większości oraz państwa polskiego. Dotyczą uznania odrębnego autochtonicznego kształtu polskości na Litwie oraz troski o jej przetrwanie.